Let’s start from the beginning. In the year 1999 there were some rumours in official media about „The End of The World”, taken from Nostradamus’ prophecies, but you just founded Ferocity...

We decided to play death metal and leave sth from us before The End of World, although we wanted to be placed in www.Metal – Archives.com before The Big Booom, he, he... Seriously death metal was always very important thing for all of us. In the 90th we were fascinated of „ritual” of discovering new bands, changing music stuff on cassettes, meeting new people on gigs, be in touch with bands, etc...Next step was to try playing our sounds and feeling emotions connected with playing metal. The year 1999 was for us the start of our new way, which way we still walking, that was a start of seriously playing metal. This time we created our first official tracks, which were „saturated” by american death metal from 90th. My private favourite sounds were NY’s and Florida’s death metal scene and Bay Area’s thrash. We played as a trio: Habib, Marro and Tomek plus automatic percussion and we polished our playing very much. After some weeks we started to search for „living” drummer. We found some of them, but nobody was a master of drumming. Important moment of Ferosity was a day, when Sebastian from Broken Sword (drums) and Pavulona (vocalist, ex. Sphere) came to us. That was in 2005, and this time we started to play as Ferosity. At the beginning of 2006 we recorded our first material „Overthrown Divinity” and we sent this material everywhere we could. Some time later we got a lot of positive comments from listeners and media. We were satisfied that our music, which we played just for fun and pleasure, was liked by the people. This time Tomek from REDRUM 666 Records contacted with us and we re-released our staff with some bonuses. In the next 2 years we played some concerts and worked on our the 2nd album „Primordial Cruelty”, which was finally released in 2008. In 2009 we received a lot of good reviews. In 2010 Pavulon leaved us and Maniak (ex. Deprived) joined us. We are just working with material for our 3rd album now.

When we met at folkmetal gig in Warsaw’s club Kociol, you were wearing t-shirt of Suffocation. In contemporary, crazy mad times this fact is not obvious, but we started to talk because we both know and like Suffocation. Now thrash is „on the top” again, death metal „goes to defence”, what do you think about it?

I don’t think so that thrash is on the top now, and I’m not sure that any of classical metal genre was anytime on the top of metal scene. Balance of popularity of metal genres can make small changes, but this is rather stable. I’m sure that thrash, death and black have still true fans. I can’t tell, what is fashionable between young metallers now. When I looked at the large crowd on that folkmetal gig when we met, I thought that folkmetal had „the 2nd youth” - or maybe just the first? I don’t know... Similar situation is at deathcore’s gigs. Average age on the concerts is really low. Maybe for older fans classical genres like thrash or death are not interesting now, too old and too boring, that is why we can’t see a lot of fans at typical death /thrash gigs? E.g. at the cycle of gigs called „Mass Murder” organised by our vocalist, Maniak, at one edition turned up 150 people, another time just only 15... Would you try to find any logic of it, heh? So coming back to your question – I listen to a lot of metal genres but death metal is my number one forever.

OK, let’s stay in themes of death metal. Pure old, american „carnage” now is not so popular, a lot of band try to play metal with core influences. Ferosity is still classical death metal. What are the fans reactions at your gigs?

Reactions are very different. Majority of people, who come to as after concerts is pleasantly surprised. They congratulate us and tell us that this is very good, that do exist the bands, which still play good, old school death metal, without core or black influences. However I got some different opinion too, that Ferosity is boring because we are not similar to Azarath or Behemoth. In my opinion in our contemporary times pure music is not enough to interest people. Without media and big labels supports a lot of band vegetate and play for few fans. In retrospect 10 years I can mention ten bands, with which we played and these bands are split-up now, because these bands didn’t have fan’s support. I remember too that some of these bands had a great equipment which I envied them... Other opinions are that Ferosity hasn’t a stage show. Heh, what kind of show we can do if just only our drummer still has a long hair, heh? Well, we don’t wear skin-trousers and tonas of nails. Our shows are doomed to failure, heh... We don’t have a pression for satanic show or playing just for big audience. From time to time we will play small gig for some people, other time we will support Suffocation for more maniacs. Of course it’s better to play for pogo under the stage than for static people with folded hands - but the second option is good too.

What about these gigs? What was the situation in 2000, what is now?

Since some years there has been a similar situation. From one moment frequency of fans has been in crisis and this situation still exists. This is „theme-river” in a lot of inties and I can’t say nothing new... Change is in one position - all young bands, these absolutely unknown too, has own full equipment now, in 2000 that was rare.

Let’s back and talk about your music stuff. Ferosity released two albums, one in 2006, the next three years later. What are the differencies beetween these albums, what about lyrics?

"Overthrown Divinity" is a slow and heavy stuff. Now I think, that this album is too raw, but I read a lot of good reviews, that is why I don’t polemise with it. Tracks on this album are pure deat metal in american style, like Incantation, old Immolation and old Monstrosity. On this album you can’t find typical for popular in Poland black-death „grain meat”. We prefere „heaviness” than speed. When we worked with this album, we didn’t turn on to one of metal genres, pieces were released naturally, but after positive reviews, which compared us with American legends stayed us in our opinion, that we are influenced by old school death metal. We just walked this way, in our opinion – good way! "Primordial Cruelty" is a mile step of our career. Heavy sounds, careful arrangement, all created as we would like and as we felt. Progress of composes, more and different riffs, faster tempo. Both of our albums have one common point – lyrics of Habib. Our texts are about dark side of human.

Death metal and what else? I know that you like folk music...

Yes, I like folk very much, especially Irish, Breton and all taken from Celtic culture. In my collection I got a lot of CDs of the bands like Lunasa, The Chieftains, Tri Yann and Polish Celtic groups like Shannon, Beltaine and Carrantuohill. I like Scandinavian folk to, like Hendingarna, Garmarna, Varttina. However I like Polish folk with modern version like Mosaic, Tolhaje, Warsaw Village Band and South and Eastern Europe sounds like Ogrody Alamut, Yerba Mater and Dikanda. I like shanties too.


Let’s go back to concerts. Ferosity played a lot of gigs, do you remeber the most exited, this one which you will talk with your grandsons about? And do you remember the worst concert?

I’m sure I’ll talk to my grandsons about supporting Suffocation. When I came to stage, I felt as young band, which just started... I remember good gig in Nova Fest in Pulawy (Eastern Poland) in 2008 with group Centurion, Sphere, Deivos and Soul Snatcher. Great public, fantastic atmosphere. I have good memories too from gig in Warsaw’s Metal Cave with bands Metamorfizm and Cryptic Rites. Great sound, hell from speakers, full of live !!! About bad events – Death No Mercy Fest in Warsaw in 2007, there we played with Empheris, Embrional i Pyorrhoea. There were problems with equipment, some claims, bad atmosphere, we played without full power, I would like to forget about this gig.

Your plans for the nearest future... new album?

Yes, we have full stuff for our 3rd album. We will go to studio at October 2012. This will be 10 death metal track with funfuckingtasting riffs, heh. Our gig’s plan – we will play in Warsaw on next edition of „Mass Murder Metal Fest”, what else? We will see.

Where we can catch you in the ACTA time and world wide web era?

We have official profiles on bigger and better social portals, heh... But we still keep our official website with „com” domain. Please visit us on http://www.ferosity.pl! And, if you want to hear us in „one click technology” please visit these links:
http://www.facebook.com/Ferosity
http://www.reverbnation.com/Ferosity
http://www.myspace.com/Ferosity
http://www.lastfm.pl/music/Ferosity

And the last warm words for metal maniacs...

Greetings for Old School Death Metal Maniacs !!! Drink beer, come to gigs, use your life and listen to Ferosity’s albums !!!

Interview by Vilcin
Answers by Marek „Marro” Wrobel

April 2012

Wywiad z Marro - 2010-06-05

Gdy tylko pierwszy raz zdarzyło mi się odpalić CD „Primordial Cruelty” wiedziałem, że będę musiał bliżej się przyjrzeć FEROSITY. Moja recenzja tej płyty jest gdzieś na naszej stronie, ale podkreślę raz jeszcze – to jedem z najlepszych death metalowych materiałów, jaki powstał w naszym kraju w ostatnim czasie. Nic, tylko słuchać i napierdalać. Szybko zatem podesłałem ten zestaw pytań i całe szczęście, niedługo potem doczekałem się naprawdę konkretnych, porządnych odpowiedzi. Mam jednak dwie refleksje z tego wywiadu – pierwsza to taka, że nie ma to, jak pogadać o death metalu z kimś, kto jest mniej więcej w twoim wieku (z trójką z przodu); wynika z tego zawsze przyjacielska niemal, miła pogawędka. Druga refleksja jest jednak smutniejsza – chodzi o to, że często Marek podkreśla, jak to na psy zeszło wiele aspektów tzw. podziemia metalowego. Nie sposób przyznać mu przy tym racji, skoro wiedza i umiejętności młodzieży często nie wykracza ponad to, co można kliknąć na ekranie monitora. No nic, nie zamierzam zagłębiać się w ten temat, bo można o tym napisać pracę magisterską. Dla mnie, jako fana z tzw długim stażem najważniejsze jest jedno – FEROSITY dał mi po łbie i zmasakrował. Zapraszam do wywiadu, psie juchy!

Witam! Przede wszystkim przepraszam za to, iż tak długo trwało, zanim udało mi się skompletować ten zestaw pytań. Człowiek zapracowany, to nie zawsze czas znajduje na pisaninę… Mam jednak nadzieję, że gotowy jesteś na „przesłuchanie”! Zapodaj zatem jakieś dobre dźwięki i jedziemy z tym gównem!

Cześć! Oczywiście jestem gotowy, o death metalu mogę gadać i gadać zatem jedziemy!

Przede wszystkim chciałbym pogratulować bardzo udanej nowej płyty. Moim skromnym zdaniem „Primordial Cruelty” to doprawdy znakomity album. Płyta zawiera chyba wszystko to, co najlepsze w brutal death metalu – mega brutalność, świetną technikę (na całe szczęście bez przesady), jest szybka i wali po łbie, a jednocześnie ma miażdżący sound! Mam nadzieję, że nie jestem odosobniony w tej opinii i wszystkie recenzje, jakie do tej pory otrzymaliście podzielają mój komentarz?

Płyta zbiera faktycznie świetne recenzje, co nas bardzo cieszy. Naszym założeniem było stworzenie płyty death metalowej, do której będzie się chciało wracać po kilku czy kilkunastu przesłuchaniach. Miały być fajne riffy, ciężkie mięsiste gitary, częste zmiany tempa, tak żeby muza nie nużyła. I chyba udało nam się osiągnąć ten efekt. Jeśli chodzi o określenie brutal death metal to od razu muszę sprostować, że gramy taki „brutal” jak na połowę lat 90-tych. (Niczego innego nie miałem na myśli, jak właśnie to! – dop. Astus) Daleko nam do współczesnych technicznych napierdalaczy spod znaku Unique Leader. Pozytywny odbiór płyty cieszy tym bardziej, że gramy dosyć archaiczny i niepopularny death metal i idziemy pod prąd panującym obecnie trendom (np. death przesiąknięty black metalem). „Primordial Cruelty” pomimo braku zawrotnych prędkości zawiera esencję starego death metalu sprzed kilku czy kilkunastu lat.

Czy wy, jako zespół czujecie się spełnieni tym albumem, czy śmiało możecie sobie powiedzieć, że daliście z siebie wszystko i udało wam się wysmażyć coś naprawdę konkretnego? Co sam czujesz słuchając dziś tego CD? Podejrzewam, że musisz być dumny z tego nagrania… a może jest wręcz przeciwnie, należysz do tego grona muzyków, którzy wyszukują w swoich dokonaniach niedociągnięcia i wolą patrzeć zawsze w przyszłość, myśląc jedynie o tym, co by tu ulepszyć / poprawić przy okazji kolejnych nagrań?

Zdecydowanie mogę powiedzieć, że jesteśmy zadowoleni z tej płyty, tym bardziej, że sami widzimy, jaki osiągnęliśmy postęp w ciągu tych pięciu lat, kiedy ustabilizował nam się skład i ruszyliśmy z kopyta. „Overthrown Divinity” przez to, że miała dosyć surowe brzmienie nie kopała jeszcze dupska tak jak „Promordial Cruelty”. Poprawiliśmy brzmienie, kawałki są bardziej rozbudowane aranżacyjnie. Bardzo lubię słuchać tej płyty i robię to dosyć często. Nie jest to kwestia jakiegoś popadania w samozachwyt, ale bardziej kwestia jarania się death metalem, którego mi dziś brakuje na polskiej scenie i który sam sobie postanowiłem stworzyć. Trafnie to określił recenzent Terrorizer Magazine pisząc o nas „'90s death metal made by fans for fans”. „Primordial Cruelty” jest płytą, na której udało nam się zrealizować wszystkie pomysły i założenia, jakie mieliśmy przed wejściem do studia i nic bym w niej nie zmieniał. Jestem bardzo zadowolony z roboty, jaką dla nas zrobił Janos w Progresja Studio. Jeśli chodzi o przyszłość to już widzę po nowych numerach, że będzie niezły czad.

Jakie nadzieje wiążecie w tej chwili z „Primordial Cruelty”? Moim zdaniem płyta ta śmiało mogłaby poradzić sobie w Europie i wytrzymuje konkurencję z wieloma hordami z tzw. zachodu, jeśli nawet ich nie przebija. Czy ów „zachód” daje wam znać swoim zainteresowaniem FEROSITY, może pojawiają się jakieś propozycje współpracy „stamtąd” (FROM BEYOND!!!)?

Nie liczymy za bardzo na zainteresowanie zachodu, bo zdajemy sobie sprawę z tego, jakie są teraz realia na rynku. Potrzeba ogromnej promocji, żeby się wybić na rynku krajowym, a co dopiero mówić o zachodnim. Mało która wytwórnia podziemna teraz się na to decyduje ze względu na sporą szansę ftopy finansowej. Tomek z REDRUM666 stara się dystrybuować i wpychać nasze płyty swoimi kanałami gdzie się da, ale niestety w przypadku takich mało znanych leszczy jak my oddźwięk jest znikomy. Nasze płyty są w kilku zachodnich sklepach internetowych min. w RELAPSE, SEVERED Records czy też GOREGIASTIC Records, ale nie wiem czy jest zainteresowanie. Sprzedaż „Promordial Cruelty” w Polsce bardzo kuleje, za to ściągalność płyty z sieci (od listopada zeszłego roku, gdy jakimś magicznym sposobem się tam znalazła) przerosła moje wyobrażenie… Chyba określenie „polish death metal” robi na zachodzie sporą reklamę takim kapelom jak nasza, bo tego samego dnia kiedy płyta wypłynęła do sieci dowaliło nam mnóstwo nowych friendsów na myspace… I tak wygląda na razie nasza przygoda z zachodem. Ale nie ukrywam, że przy okazji kolejnego CD poświęcimy więcej czasu na promocję „tu” i zaistnienie „tam”...

No tak, takie są właśnie realia. Podejrzewam, że większość „fanów” (ujmuję to w cudzysłów specjalnie) nie kupi płyty, nawet jeśli będzie za 5 zyli, bo może być za darmo z sieci. A przecież REDRUM opycha towar za bardzo małe pieniądze, a jakościowo ich wydawnictwom nie można nic zarzucić. No, ale to temat rzeka, wróćmy do najważniejszych spraw. Jak długo trwały prace nad „Primordial Cruelty”? Kto jest głównym autorem poszczególnych utworów? Czy czuliście na sobie pewną presję tzw. debiutanta, mieliście świadomość, że aby dorównać poziomem najlepszym kapelom z Polski trzeba się wspiąć naprawdę na wyżyny swoich możliwości? W końcu, jeśli płyta okazałaby się niewypałem – na szczęście nie jest – to później maniacy mogliby zwyczajnie machnąć na was ręką i przy okazji kolejnych wydawnictw z góry FEROSITY pogrzebać…

No cóż, odnośnie maniaków to właściwie sam nie wiem co o nas myślą... nikt nie pisze dzisiaj listów jak wieki temu, nikt nie pisze maili, gramy koncerty dla prawie pustych sal, więc opinie o naszej muzie znamy raczej tylko od znajomych metalowców oraz z mediów (recenzje, relacje, prezentacje w rozgłośniach radiowych itp...). (Kurwa, oto fakt smutniejszy nawet jak kolejny Kaczor na prezydenta; sic! – dop Astus) „Primordial Cruelty” powstawał sobie pomału na próbach przez około rok czasu, zupełnie bez ciśnienia i na luzie. Taki mamy styl pracy, że wchodzimy do studia dopiero wtedy jak materiał jest gotowy w 100%, a nie wtedy, gdy ktoś tego od nas oczekuje, bo mamy kontrakt, terminy, zobowiązania itp. Połowę numerów zrobił Habib, połowę ja. W trakcie komponowania nie odczuwaliśmy żadnej presji, bo nie jesteśmy absolutnie nastawieni na rywalizację z kimkolwiek, a tym bardziej nie ścigamy się z topowymi kapelami z Polski. To co się dzieje z FEROSITY od pięciu lat, wydane dwie płyty, masa recenzji i pozytywny odbiór naszej muzy bardzo nas nakręca i motywuje do pracy nad kolejnym albumem. I to nam wystarcza.

W jaki sposób przebiega w FEROSITY proces komponowania? Czy jest to praca zespołowa, czy raczej indywidualne tworzenie? Ciekawi mnie, czy wyznaczacie sobie jakieś cele przed każdym nowym utworem – np. „ten będzie wolniejszy”, a „tamten musi być najszybszy ze wszystkich”, czy też pozostawiacie wszystko „ślepemu losowi”? Z jakich składników powinien się składać twoim zdaniem perfekcyjny death metalowy track, o ile taki istnieje (a moim zdaniem takie są!)?

Perfekcyjne death metalowe tracki można by długo wymieniać... I w moim odczuciu większość z nich pochodziłaby zza Wielkiej Wody. Przepis jest prosty, napierdalanka na przemian z ciężkimi walcami! To właśnie charakteryzuje amerykańską scenę death metalową. Idealnym przykładem są tu takie numery jak „Infecting The Crypt” SUFFOCATION, czy też „Hammer Smashed Face” CANNIBAL CORPSE. W FEROSITY wstawiamy ciężkie zwolnienia, bez których nie wyobrażam sobie dobrego death metalowego kawałka. Owszem, sieka od początku do końca płyty też może mieć swój urok, jeśli kapela gra faktycznie z pomysłem i nie nudzi (np. UNMERCIFUL, ORIGIN), ale jednak ciężki walec w death metalu zawsze robił na mnie piorunujące wrażenie. W FEROSITY proces tworzenia na początku wyglądał tak, że robiliśmy z Habibem nowe utwory poprzez łączenie w jedno naszych wspólnych pomysłów i riffów. Teraz jesteśmy bardziej doświadczeni, każdy z nas ma masę swoich pomysłów i pracujemy nad własnymi utworami indywidualnie. Końcowy efekt w postaci gotowych numerów na płytę jest już wynikiem pracy całego zespołu.

Nie zapomnijmy, że perfekcyjny track musi zwyczajnie pozostać w głowie na długo. Ot, choćby wczoraj (niemal przypadkowo) dorwałem album (album, nie mp3, chuje!) mało znanej kapeli ze Szwajcarii, DISPARAGED. Mają tam chłopiny na płycie utwór pt. „Under Foreign Flag” i… to jest właśnie to!!!!!!! Często w recenzjach nagrań FEROSITY pojawiają się porównania do amerykańskich załóg death metal. Co myślisz o tych porównaniach? Czy to właśnie takie kapele, jak SUFFOCATION, DEEDS OF FLESH, IMMOLATION, MONSTROSITY należą do waszych największych źródeł inspiracji? Często też mówi się o was, jako o old school'owej kapeli. Czym zatem jest dla was ten tzw. old school?

Kiedyś w latach 90-tych katowałem się kapelami typu BRUTALITY, RESURRECTION, SOLSTICE i wtedy wydawało mi się, że old school to stare granie w stylu CELTIC FROST, SAMAEL, BATHORY itp... Ostatnio na koncercie SUFFOCATION Frank Mullen użył tego określenia dla starych numerów, które akurat zagrali (z pierwszych płyt). Tak samo Corpsegrinder na koncercie CANNIBAL CORPSE czy też Sean Beasley na DYING FETUS... Chyba każde „nowe czasy” w muzyce mają swój własny „kolejny” old school. Obecnie płyty metalowe są bardzo zdigitalizowane, skomputeryzowane, ztriggerowane i brakuje im brudu i brzmienia sprzed kilku czy kilkunastu lat. I może dlatego w tych dzisiejszych czasach wypieszczonego i sterylnego metalu, terminem old school określa się klasyczne kapele typu SUFFO, które były czymś nowym i rewolucyjnym w „swoich czasach”... A FEROSITY ? No cóż. Porównania do amerykańskiej sceny mają swoje uzasadnienie w tym, że jaramy się z Habibem taka muzą od początku lat 90-tych i siłą rzeczy FEROSITY przesiąknięte jest klimatem i ciężarem tuzów gatunku zza Atlantyku. Gramy to, co nam w duszy gra, a porównania, które pojawiają się w recenzjach są dla nas tylko i wyłącznie powodem do zadowolenia.

I dobrze, bo jak też tak o was napisałem he, he. „Primordial Cruelty” to kolejny wasz materiał wydany dla REDRUM666. Przyznam szczerze, że bardzo dopinguję poczynaniom tej wytwórni, bo za niewielkie pieniądze można u niej kupić naprawdę ciekawe CDs… No i oczywiście wspiera ona młode, polskie kapele, a takim poczynaniom należy jedynie przyklaskiwać. Podejrzewam, że byliście zadowoleni z promocji "Overthrown Divinity", skoro także nowy CD ukazał się dla nich? Mieliście przy okazji jakieś inne labels na oku? Jak przebiega w ogóle promocja „Primordial Cruelty”, zwłaszcza poza Polską?

Tomek z REDRUM666 odwala kawał dobrej roboty, wydaje sporo materiałów, które nie miałyby szans w dużych wytwórniach. Przekrój gatunkowy jest ogromny, nie wszystkie kapele mnie jarają, ale ma też w swoim katalogu takie perełki jak SOUL SNATCHER czy też czeski HEAVING EARTH, którego debiut niedługo ma się ukazać. „Overthrown Divinity” wydaliśmy sami w małym nakładzie w 2006 roku i rozsyłaliśmy gdzie tylko się dało. Tomek wyciągnął po nas łapy i rok później wydał elegancką reedycję z bonusami. Ukazało się w tym czasie dużo recenzji w Polsce i zagranicą, opinie były pozytywne, byliśmy miło zaskoczeni i zadowoleni. Po nagraniu „Primordial Cruelty”,w porozumieniu z Tomkiem spróbowaliśmy uderzyć do większych wytwórni, ale nikt się nie odezwał. Płyta wyszła ponownie w REDRUM666, recenzji znów jest sporo, muzyka się podoba, więc jest git. Cierpliwie budujemy swoją pozycję na scenie i zobaczymy, co się wydarzy w niedalekiej przyszłości...

Wróćmy teraz na chwilę do przeszłości. Powiedz, co właściwie FEROSITY porabiał tyle lat od czasu powstania kapeli do wydania "Overthrown Divinity"? Pytam, bo od momentu założenia FEROSITY do pierwszego wydawnictwa minęło chyba z 5 lat, prawda? Co właściwie wam dała ta działalność przed debiutem? Słyszałem, że na początku istnienia mieliście cholernie sporo problemów ze skompletowaniem pełnego składu. W jakich zatem okolicznościach powstał ten obecny line up?

Problem ze skompletowaniem składu polegał głównie na chronicznym braku odpowiedniego pałkera. Przez zespół przewinęło się kilku osobników, ale żaden z nich nie kumał death metalu w dostatecznym stopniu, żeby zagrzać u nas miejsce na dłużej. Sytuacja była wkurwiająca, były momenty, że chcieliśmy to wszystko rzucić w diabły. Jedynym plusem tego okresu było to, że naparzaliśmy z Habibem i Tomkiem nasze numery do automatu perkusyjnego, dzięki czemu bardzo się „zgraliśmy” ze sobą. W 2005 roku Habib namówił Sebka z BROKEN SWORD, żeby z nami pograł, a niedługo potem pojawił się Pavulon. Po skompletowaniu składu nabraliśmy rozpędu. Materiał mieliśmy w dużej części gotowy, szybko go ograliśmy z nowymi muzykami, po czterech miesiącach zagraliśmy pierwszy koncert, a po kolejnych czterech „Overthrown Divinity” był już nagrany.

Chciałbym w jednym pytaniu zahaczyć o wspomniany już "Overthrown Divinity". Jest to wasz debiut, jednak od razu udało wam się go wydać na profesjonalnym CD dla REDRUM 666. Niewielu kapelom udaje się tak wyraźnie zaistnieć już z pierwszym materiałem. Nie myśleliście jednak, że sporo ryzykujecie, że może lepiej byłoby wydać wpierw normalne demo, a ewentualnie dopiero kolejny materiał wydać na CD? Nie jest to nieco „dziwne” he, he – ot kapela bez demo, itd. wydaje CD? Musieliście być bardzo pewni swej wartości i jakości tego materiału. Jak w ogóle "Overthrown Divinity" został przyjęty przez metalowy świat?

Przed wejściem do studia mieliśmy gotowy materiał na całą płytę, ale faktycznie na początku ze względów finansowych mieliśmy zamiar nagrać tylko 3-4 numery i zrobić z tego demówkę. Okazało się, że zaplanowane utwory nagraliśmy błyskawicznie, mamy sporo czasu, więc polecieliśmy po całości i nagraliśmy cały materiał. Wydaliśmy płytę sami w małym nakładzie, a promówki w kartonikach powysyłaliśmy w Polskę. Taka forma promocji (cały materiał na CD) spowodowała, że do dziś często w mediach pokutuje info, że „Overthrown Divinity” to demo, podczas gdy my w rzeczywistości zawsze traktowaliśmy ją, jako pierwszą pełnoczasową płytę. Nie mieliśmy dylematu czy wybrać kilka utworów i wydać demo, czy też od razu puścić w obieg całość, ponieważ interesowało nas po prostu poznanie opinii o naszej muzyce. Dlatego też nie przywiązywaliśmy aż tak bardzo wagi do formatu wydania. Oddźwięk był pozytywny, REDRUM666 wydało płytę oficjalnie, więc jest git.

Mając na uwadze tytuły waszych obu wydawnictw – „obalone bóstwo” i „pierwotne okrucieństwo” – można odnieść wrażenie, że oba są poświęcone kwestiom religijnym, nade wszystko walce z pewnymi chrześcijańskimi wartościami i narzuconymi „normami”, moralnością. Czy tak jest istotnie?

Na pewno niektóre z wartości obecnie powszechnej wiary w tekstach sobie krytykujemy ale nie jest to żadna walka, bo wiesz... my gramy muzykę a nie palimy kościoły ;) (Wiem he, he – dop. Astus) O ile dobrze pamiętam, to tytuł "Overthrown Divinity" dotyczył obalenia bóstwa jakie czasami sam człowiek z siebie robi, długo by tłumaczyć, generalnie nie dotyczyło to żadnych kwestii religijnych. "Primordial Cruelty" znowu dotyczy człowieka, ale jego pierwotnych instynktów, właśnie w większości okrutnych, wszystko to siedzi w tekstach na okładce, także polecam wszystkim przewertować.

Jacek Piekara wydał cykl książek, w których przedstawia on świat, w jakim Chrystus nie daje się zabić na krzyżu, a schodzi z niego i mieczem wybija w pień wszystkich swoich wrogów, dając początek nowej religii terroru, w której (boskie) prawo bronione jest przez oddziały bezlitosnych inkwizytorów. Co myślisz o podobnej wizji przedstawionej w tym cyklu – może nawet miałeś okazję go czytać?

O cholera, niezły klimat. Nie czytałem jeszcze nic Jacka Piekary, mam „Płomień i krzyż” tom 1, ale czeka on na swoją kolej. Wizja Chrystusa schodzącego z krzyża i mordującego... bardzo odważny pomysł, szczególnie w naszym ciemnogrodzie, gdzie bardzo łatwo można zostać oskarżonym o obrazę uczuć religijnych... Z polskiej fantastyki przerobiłem ostatnio kilka pozycji Jacka Komudy (Kurwa stary – to mój idol, na równi obok Nicke Anderssona he, he – dop. Astus), a z literatury zagranicznej czytam teraz książki J.G. Ballarda. Muszę przyznać, że bardziej mi odpowiada alternatywna rzeczywistość przedstawiana przez tego autora, niż przez Piekarę, czyli np. wizja wyludnionych Stanów Zjednoczonych w 100 lat po katastrofie ekologicznej.

Ostatnie miesiące przyniosły ze sobą najnowsze albumy m.in. NILE, IMMOLATION, UNLEASHED, LOST SOUL, TRAUMA... Miałeś już sposobność zapoznać się z nimi? Powiedz mi też, jakie są ostatnie albumy, jakie zakupiłeś? Czym w ogóle się kierujesz przy zakupie najnowszych CDs, czy LP...?

Kupiłem najnowsze albumy prawie wszystkich kapel, które wymieniłeś. UNLEASHED to zdecydowanie nie moja bajka. Od NILE’a i IMMOLATION nie mogę się uwolnić, coś niesamowitego! Albumy TRAUMY kupuję w ciemno gdzieś tak od 1992 roku. Najbardziej cenię sobie „Comedy Is Over”, ale uważam, że „Archetype Of Chaos” to najmocniejsza rzecz, jaką zrobili od tego czasu. „Immerse In Infinity” LOST SOUL też nieźle zamiata, a pierwsze riffy „Revival” to death metalowe mistrzostwo świata. W całości jednak ta płyta mnie nie powaliła, w moim prywatnym rankingu rządzi „Chaostream”. Co poza tym? Kupiłem najnowsze płyty CINIS, DEIVOS, SUFFOCATION, RESURRECTION, DYSCRASIA, a z innej beczki RIVERSIDE, ANIMATIONS, MEGADETH. Uzupełniłem także swoją kolekcję o amerykańskie wydania pierwszych płyt DYING FETUS, kupiłem kilka klasycznych pozycji z Relapse, oraz sporo innych staroci, które można by długo wymieniać... Przy zakupie płyt kieruję się głównie tym, czy muza mnie jara, nie interesuje mnie, czy to coś nowego, innowacyjnego, czy też starego, przerobionego wiele razy. Jak muzyka wali w czerep to nie zastanawiam się długo nad zakupem CD.

A na nowy MORBID ANGEL wyczekujesz? Na razie można jedynie gdybać, ale sam słysząc jeden nowy utwór w wykonaniu koncertowym jestem pełen nadziei na majstersztyk – choć podobno ma on zostać nagrany bez Sandovala, co będzie złą nowiną dla wszystkich. Myślisz, że uda im się popełnić kolejny kultowy album, który dorówna choćby "Formulas Fatal…", czy "Domination" - bo o dorównaniu trzem pierwszym LPs raczej można tylko pomarzyć??

No szkoda ich trochę... Nie dość, że tyle lat kazali sobie czekać na nowa płytę, to teraz Sandoval się posypał... Muzycznie jakoś przestali mnie jarać po „Domination”, ale po usłyszeniu kawałka „Nevermore” napaliłem się na nowy album. Nie mogę się doczekać szczególnie wokalu Vincenta. Podejrzewam, że koleś, który nagra perkusję w zastępstwie Sandovala zrobi to zajebiście, ale na pewno będzie słychać, że to nie poczciwy stary Pete. Ważne, żeby Trey nie dał ciała i żeby zrobił zajebiście ciężkie gitary!

I nie kombinował bez sensu, jak to zrobił na „Heretic”. No dobra, wróćmy jednak do FEROSITY. Nowy album jest już jakiś czas dostępny, i… co dalej? Jakie macie plany odnośnie promocji „Primordial Cruelty”? Myślicie o załapaniu się na jakąś trasę po kraju? Jeśli tak, to z jakimi ewentualnie kapelami? Sam sobie tak myślę, że jakby dobrać skład np. VADER, MASACHIST, LOST SOUL, EMBRIONAL, FEROSITY i DEIVOS, to byłaby to może nawet najlepsza trasa death metalowa, jaka przeszłaby przez nasz kraj!

O rany, ale poleciałeś. (No co kurwa, jestem optymistą i lubię też czasem pomarzyć he, he – dop. Astus) Dzięki, ale to raczej nierealne... Odzew ludzi na naszą muzę jest słabiutki, więc nie sądzę, żeby ktoś nas chciał na coś takiego zaprosić. Skupiamy się raczej na pojedynczych sztukach, a właściwie to się skupialiśmy... Od jakiegoś czasu założyliśmy sobie bana na granie w Warszawie do kotleta dla pustej sali, chyba że trafi się wyjątkowa impreza. Odnośnie koncertów w Polsce to próbujemy to rozkręcać i łapać kontakt z organizatorami. Jeśli ktoś z czytających ten wywiad organizuje koncerty i chciałby nas zaprosić to walcie do nas śmiało, chętnie pogadamy i może coś się fajnego zmontuje.

Czy łatwo jest w ogóle takim młodym, podziemnym kapelom, jak FEROSITY grać koncerty w Polsce? Jak oceniasz poziom organizacyjny tych gigów, w jakich wzięliście udział? Pytam, bo pamiętam, iż kilka lat temu ciężko było ze sprzętem, promocją koncertów, jakimś honorarium, czy noclegiem, nie mówiąc choćby o jedzeniu dla muzyków… Czy zmienia się coś pod tym względem na lepsze?

Pod kątem sprzętu jest na pewno dużo lepiej niż kiedyś. Mnóstwo kapel ma swój własny sprzęt, my też często wozimy swoje wzmacniacze i nie ma problemu, jeśli ktoś chce na nich zagrać. Jeśli chodzi o „socjal” dla kapel to jest tak, że jeśli frekwencja jest spora i jest kasa z biletów to jest kasa dla zespołów. Zwrot kosztów dojazdu i browar to raczej standard, a czasem jest extra żarcie i nocleg jak np. mieliśmy na zeszłorocznym festiwalu Metal Time. No ale wiadomo, jeśli ludzie nie chodzą na koncerty to organizator nie ma kasy dla kapeli, jak nie ma kasy to sporo kapel nie idzie na taki układ, żeby grać za free itd ... No ale w kwestii grania za darmo, czy za kasę to nie będę się wypowiadać, są różne zdania w tej kwestii. My jesteśmy trochę na innej orbicie, gramy dla przyjemności. Mnóstwo koncertów graliśmy na darmo, bo po prostu chcieliśmy zagrać dla samej frajdy. A jeśli jest zwrot kosztów, albo jeszcze jakaś extra kasa to tym lepiej.

No dobra, powoli będziemy kończyć, nie mogę jednak zapomnieć zapytać o najbliższe plany FEROSITY, zwłaszcza te dotyczące kolejnego wydawnictwa. Pracujecie już nad czymś, myślicie o nowych utworach? Dzięki wielkie za ten wywiad!!!!!

Mamy połowę materiału na nowa płytę. Niestety dla niektórych recenzentów znów będzie to mało oryginalny old schoolowy death metal z kopiącymi w dupę riffami! Chociaż może dodamy trochę smyczków i sampli... to się jeszcze zobaczy. (Nie zapomnijcie o techno bitach – dop Astus) Dzięki za wywiad i wsparcie, STAY BRUTAL! (Always!!! A wy dranie, kupować „Primordial Cruelty”, bo inaczej pan w czarnej sukni i białym kołnierzu was dopadnie! – dop. Astus!)

www.myspace.com/ferosity

Astus
2010-06-05

Marro (gitara) / FEROSITY

1. Nie mogę nie zapytać o inspiracje. Wasze demo śmierdziało stęchlizną a’la Incantation aż miło i nie żebym sugerował odpowiedź hehe.

Korzenie naszej muzy tkwią w amerykańskim i europejskim death metalu lat dziewięćdziesiątych. Na “Overthrown Divinity” znalazły się numery, które powstały kilka tygodni przed nagraniem płyty w 2006 roku, ale także numery, które zrobiliśmy z Habibem jeszcze na długo zanim ustabilizował się skład Ferosity, czyli właśnie pod koniec lat 90-tych. Na próbach nigdy nie zakładaliśmy sobie, że ten kawałek ma brzmieć jak Deicide, a ten ma być w stylu Morbid Angel itp… Składaliśmy do kupy nasze pomysły w taki sposób, aby numery były różnorodne, żeby szybkie energiczne riffy przeplatały się z ciężkimi zwolnieniami. W recenzjach płyty zaczęły pojawiać się takie nazwy jak Immolation, Cannibal Corpse, Sinister czy właśnie Incantation. Siedzimy w takiej muzie od kilkunastu lat, więc “Overthrown Divinity” wyszedł nam jak wyszedł, wali old school’em aż miło :)

2. W czym debiutancki krążek jest od niego lepszy?

“Primordial Cruelty” traktujemy jako naszą drugą płytę. Ma zdecydowanie lepsze brzmienie, cięższe gitary, no i gary wreszcie słychać jak należy. Muzycznie to nadal death metal, w którym stawiamy na motoryczność i różnorodność riffów. Jest ciężar, jest moc, taką mamy wizję death metalu. To wynik fascynacji muzycznych (głównie amerykańskich) zakodowych w naszych mózgownicach.

3. Jakieś problemy podczas nagrywania “Primordial Cruelty”? Dość długo trzeba było na nią czekać.

Płytę nagraliśmy szybko, była gotowa już rok temu, ale przeleżała trochę ze względu na różne kwestie związane z wydaniem. Redrum666 wydaje ostatnio sporo nowych/starych rzeczy, więc musieliśmy też poczekać na swoją kolej.

4. Jakie macie ambicje, plany na przyszłość?

Grać death metal i mieć z tego ciągle frajdę. Zdajemy sobie sprawę, że gramy muzykę trochę na przekór panującym obecnie oczekiwaniom, dlatego też trudno snuć daleko idące plany. Sądząc ze słabej frekwencji na naszych koncertach wydaje mi się, że na taką muzę nie ma chyba zapotrzebowania, być może gramy za wolny death metal jak na dzisiejsze standardy :) Ale absolutnie nas to nie martwi, robimy nadal swoje, a jak tak dalej pójdzie to nagramy kolejną płytę :) Połowa materiału już jest.

5. Co sądzisz o polskiej scenie death? Co byś w niej zmienił?

Mimo tego, że polska scena death metalowa najlepsze lata ma już za sobą, nadal trzyma wysoki poziom. Nie zawodzą starzy wyjadacze jak Armagedon czy Lost Soul, a i wśród całego mrowia kapel młodszych stażem można wyłuskać takie rodzynki jak Soul Snatcher, Climate, Cinis czy Nammoth. Na rynku wydawniczym pojawiła się i nieźle namieszała Witching Hour Productions. Mniejsze wytwórnie też nas raczą co rusz deathową sieczką, także w sumie jest ok, jest czego słuchać. Zastanawiam się, czy jest szansa, żeby śladem Vadera i Behemotha wystrzeliła w świat na taką skalę kolejna polska kapela, ale chyba na chwilę obecną tylko Decapitated może tego dokonać, trzymam za nich kciuki.

Jak to dobrze, że rodzą nam się w Polsce zespoły, które nie mają żadnej misji nawracania ludzi na to, co „właściwe”. Zespoły, które doskonale wiedzą gdzie są, na czym stoją i ile mogą. Żadnych pseudo-filozoficznych bzdur, żadnych naciąganych haseł dla Szatana chwały, żadnych prób bycia mądrzejszym od innych. Dobrze, że rodzą nam się zespoły, które nie dbają o wizerunek, które nie emanują „mrocznością” na lewo i prawo, które nie dbają o to, czy muzycy na zdjęciach wyszli wystarczająco „diabelsko”. Tutaj potrzebny jest dystans do siebie i swojej twórczości, bo przecież chodzi o dobra zabawę, browar, napierdol i death metal. Jak to dobrze, że rodzą nam się takie zespoły jak Ferosity.
Na moje pytania odpowiadał gitarzysta Piotrek „Habib” Pyrzanowski.


- Witam! Na początek pytanie „złośliwe” - nie boicie się, że zostaniecie okrzyknięci „kolejną death metalową kapelą na naszym rynku”? Co ma w sobie Ferosity takiego, czego nie mają inne kapele?

Z tego co pamiętam, ktoś już gdzieś tak napisał i w sumie to prawda. Chociaż wolałem jak nas nazwano polskim Incantation, to bardzo połechtało moje ego
Cały pic polega na tym, że udało nam się zrobić coś, co przede wszystkim nas „jara”, a przy okazji spodobało się paru osobom. A co my mamy takiego innego ? Hmmm może bardziej spontaniczne podejście do tworzenia muzyki, nie ma jakiś tam stresów, nic nie robimy na siłę, totalny luz blues (i browar ).

- Jak tak słucham Waszego debiutu, to cholera nie mogę oprzeć się wrażeniu, że to Wasze pierwsze wydawnictwo. Ta płyta brzmi cholernie dojrzale, co zmusza mnie do zadania pytania gdzie wcześniej się udzielaliście, jakie macie doświadczenia w tym gatunku, w którym porusza się Ferosity?

To jest temat, którego unikam jak mogę. Na samym początku przyjąłem zasadę, żeby nie zasłaniać się dokonaniami innych name’ów, bo chodzi o promowanie swojego materiału/zespołu, a nie podpieranie się przeszłością. Graliśmy w innych mniej i bardziej znanych kapelach, ale wymienianie nazw jest bezcelowe, liczy się tu i teraz, czyli FEROSITY!

- Jak należy traktować „Overthrown Divinity”? Jako debiutancką płytę, czy zaledwie demo? Cedek wydany przez Redrum666 to przecież reedycja Waszego dema, wzbogacona o jeden bonusowy utwór i dwa klipy video.

Ja to traktuję jako nasz debiut i podsumowanie paru ładnych lat, które włożyliśmy w to żeby zespół w ogóle zaistniał. Od samego początku chcieliśmy te demo wydać, lecz nie było chętnych. Dopiero po roku od nagrania dotarliśmy do Redrum666.

- Ferosity powstał w 1999 roku, ale pierwsze demo wydaliście w 2006 roku. Czy przez te 7 lat szlifowaliście umiejętności, czy może inne czynniki miały wpływ na tak długi czas czekania, aż Ferosity da o sobie znać?

Przede wszystkim poszukiwania pełnego składu zajęły nam tyle czasu. A w zasadzie poszukiwania pałkera, który by napędził cały ten szajs Robiliśmy sobie numery z automatem, który może i grał równo ale to nie było to, co chcieliśmy osiągnąć, więc w sumie można nazwać te 7 lat szlifowaniem brzmienia, stylu i umiejętności.

- „Overthrown Divinity” nagrywane było w studio LA. Udało Wam się uzyskać naprawdę ciężkie, masywne brzmienie, które nadaje muzyce Ferosity właściwej dynamiki, mocy i energii. Jesteście w pełni zadowoleni z tego brzmienia?

Brzmienie bardzo mi się podobało, udało nam się dorwać naprawdę dobry piec do tego nagrania. Sam uwielbiam takie brzmienia, „mięsiste”, z dużo ilością gain’u i bardzo basowe. Brakuje mi tego w płytach innych zespołów, gdzie dominuje suche, wyraziste brzmienie, które pozwala na bardzo techniczne granie, ale nie ma takiego klimatu, nie leje się lawa z głośników.

- Skoro wspomniałem o energii, to nie mogę nie zapytać o to, jak wyglądają koncerty Ferosity. Zapewne jeszcze dużo przed Wami, ale chyba już zdążyliście zauważyć co ludzie lubią i przy czym bawią się najlepiej. Ferosity gra bardzo koncertową odmianę death metalu, jest czas na szybkość i na bardziej wolne elementy groove. Sprawdza się Wasza muzyka na koncertach tak jak powinna? Mógłbyś coś powiedzieć też o najbliższych koncertach Ferosity?

Z koncertami jest raczej kiepsko. Zagraliśmy sporo sztuk w tym roku ale niestety większość w Warszawie, gdzie zainteresowanie undergroundem jest prawie zerowe, a i z większymi koncertami bywają problemy. Chyba jakiś przesyt panuje. Ten groove, o którym piszesz, sprawdza się wyśmienicie. Nasze brzmienie koncertowe daje taki efekt, że groove kopie po dupie Jak na razie, nie mamy żadnych planów koncertowych, a to z powodu tego, że szykuje się kolejny „poród” płytonga.

- „Born Like This” to utwór inspirowany wierszem Charlesa Bukowskiego. Czyj to był pomysł i czy Ferosity w przyszłości częściej będzie sięgać po tego rodzaju „smaczki”?

Widziałem kiedyś film biograficzny o tym gościu. Większość jego utworów, to raczej takie pijackie wypociny, ale ten jeden wprost pasował żeby go „włożyć” do naszej twórczości. Jego wizja apokalipsy, zepsucia świata, etc, wprost pasowała do charakteru innych naszych tekstów. Nie wykluczam, że kiedyś taki zabieg powtórzę ale musi się trafić kolejny taki wybitny utwór, a że poza gazetami mało czytam, to raczej marne szanse ))

- Czym inspiruje się Ferosity? W Waszej muzyce słyszę wyraźne wpływy amerykańskiego death metalu, głównie spod znaku Immolation, Suffocation i zwłaszcza Dying Fetus. Trafiłem?

No i jeszcze Morbid Angel, to dla mnie bogowie i po naszym nowym materiale będzie to wybitnie słychać. Może dodam jeszcze Vile z pierwszych dwóch płyt. I fakt, że poza amerykańskim nurtem, raczej innych nie słucham, z wyjątkiem starego dobrego Pestilence.

- Jaki jest przekaz Ferosity? Co chcecie uświadomić młodym ludziom, o czym chcecie głośno powiedzieć i czemu Ferosity się przeciwstawia?

Przekaz jest taki: „Róbta co chceta”. Jest milion mądrzejszych ludzi, którzy są od przekazów, uświadamiania młodych i starych Nam nic do tego. Jaramy się muzyką, która z definicji zahacza o „ciemną stronę mocy”, co też w tekstach się znajduje. Nie jesteśmy żadnymi satanistami, nie mamy żadnych lęków z dzieciństwa, które próbujemy wyleczyć przez sztuczną agresję :] Malować też się nie będziemy Gramy metal i tylko to nas obchodzi.

- I to mi się właśnie podoba, o to chodzi. Za dużo jest tych zespołów z "misją". Wróćmy do zawartości płyty. Bonusowy kawałek „It” różni się znacząco brzmieniem od pozostałych utworów. Mógłbyś coś więcej o nim powiedzieć?

Był dograny na tzw „setkę” na próbie. Pomysł wyszedł od Tomka z Redrum, po to żeby wydana płyta miała jakiś dodatek „uatrakcyjniający” Można go traktować jako zapowiedź nowego materiału.

- „Overthrown Divinity” wydaje Redrum666. Jak układa Wam się współpraca z Tomkiem?

Jak na razie jest OK (a nawet lepiej). Dużo ludzi psioczy, że jest nieterminowy, etc, z drugiej strony to gość, który bardzo dużo zrobił dla takich kapel jak nasza i sam musi ogarnąć kilka „swoich” wydawnictw na raz, a do tego jeszcze, jak większość z nas, ma rodzinę, o która musi zadbać, także wszelkim lamenciarzom mówię stanowcze NIE Doceńcie trochę jego wkład w to, że możecie jeszcze wydawać płyty.

- Czego muzycy Ferosity słuchają na co dzień? Nie wierzę, że katujecie się na okrągło death metalem. Jara Was muzyka z innych gatunków?

Słucham trochę bluesa, sporo rocka, doom metalu, a jak mi się znudzi to powrót do młócki i tak w kółko. Sebastian, nasz pałker, to stary thrashers i fan Vadera. Paweł to łyka wszystko ostatnio chciał nam wcisnąć płytę Amy Winehouse. Marek to odwieczny fan death metalu zza Atlantyku, poza tym mnóstwo folku (Irlandia, Skandynawia etc), a Tomek słucha dużo jazzu. Także kocioł niezły...

- Z kim chcielibyście wystąpić na wspólnej scenie, poza Majką Jeżowską (bo z nią każdy chce zagrać set)? Każdy marzy o tym, żeby dzielić scenę z jakimś wielkim zespołem, jak to jest u Was?

Kiedyś miałem takie marzenia, co by z najlepszymi grać na scenie. Teraz mi już tak nie zależy. Bardziej marzy mi się koncert dobrze zorganizowany technicznie, żeby wszystko było słychać jak należy i żeby brzmienie powalało ludzi (patrz ostatni gig Suffocation w Progresji), no i żeby ludzie przychodzili i się bawili... No dobra niech będzie: Cannibal Corpse!

- Jakie są plany na przyszłość Ferosity? Po tak udanym i wielce obiecującym uderzeniu jak „Overthrown Divinity” myślę, że nie powinniście odpuszczać i pójść jak najszybciej za ciosem. Polska scena potrzebuje takich kapel jak Wy! Planujecie wydać płytę poza granicami naszego kraju?

U nas te „najszybciej” oznaczało 2 lata W listopadzie nagrywamy „dwójkę”. Dlaczego tak długo ? bo tyle nam zajęło robienie nowych numerów, koncertowanie i inne sprawy.
Teoretycznie „Overthrown Divinity” jest dostępna zagranicą, Tomek swoimi kanałami rozprowadzał ją po całym świecie, także chyba nie było źle. Z następcą zobaczymy jak wyjdzie...

- Wielkie dzięki za wywiad! Ostatnie słowa należą do Ferosity.

Także dziękujemy za wsparcie i polecamy się z nową płytą (której jeszcze nie ma )
Napierdalać!

Suicide

FEROSITY
Wywiad z Piotrkiem "Habibem" Pyrzanowskim
luty 2008

Stołeczny FEROSITY to zespół jeszcze mało znany, choć jego początek datowany jest na 1999 rok. Dopiero 2006 rok przyniósł pewne zmiany, które złożyły się na wzmożenie działalności tej wielce obiecującej kapeli. Brutalny Death Metal starej, amerykańskiej szkoły. Wpływy MORBID ANGEL, IMMOLATION czy OBITUARY. Myślicie, że to puste słowa? Sprawdźcie sami, tym bardziej że okoliczności są ku temu sprzyjające. Zespół niedawno wydał za pośrednictwem Redrum 666 swoją debiutancką płytę. Ale o tym w poniższym wywiadzie. Gitarzysta a zarazem współzałożyciel FEROSITY Piotr "Habib" Pyrzanowski odpowiadał na moje pytania.

Siema Piotrek. Co u ciebie i jak na dzień dzisiejszy wygląda sytuacja w zespole?

Cześć! U mnie wszystko gites, no ale my przecież nie o tym :) Kapela ma się dobrze, powoli opadają emocje po ostatnim koncercie, który zresztą już był zrelacjonowany na MetalCentre. Takiej rzeźi dawno nie było, piece brzmiały diabelsko pięknie, nagłośnieniowiec, choć przybył późno to pokazał klasę, ani razu nic się nie sprzęgło, co jest nie lada wyczynem w Club Rocku, i nawet publiki było sporo jak na lokalne warunki.
A poza tym, szukamy miejsca na własną salę, żeby więcej grać prób. Po co chlać browar w domu przed telewizorem, jak można go chlać z kumplami na próbie :) A na poważnie, to po prostu potrzebujemy poświęcić więcej czasu na trenowanie na własnym sprzęcie i na układanie nowego materiału.


FEROSITY powołaliście do życia w 1999 roku, ale dopiero od około dwóch lat zaczęliście być bardziej widoczni: pierwszy koncert, oficjalna strona w internecie no i oczywiście pierwsze wydawnictwo "Overthrown Divinity". Niech zgadnę, przyczyna wzmożonej aktywności tkwi w ustabilizowaniu się składu, bo jak mi wiadomo sporo tych rotacji było w Waszych szeregach?

Wiesz, trudno byłyby nagrać płytę bez pałkera i wokala :). Nie mówię, że nie próbowaliśmy, ale wyniki nie miały takiego efektu jak to, co powstało z pełnym składem. Dlaczego tak późno? Różne rzeczy się na to złożyły, ale właśnie główną przyczyną byli „perkusiści”, kolesie albo słabo grali, albo byli niesłowni, albo jedno i drugie, i tak przerobiliśmy ich paru. No a jak już było z kim grać, kiedy do składu dołączyli Sebek i Pavulon, to zaczęliśmy wychodzić na świat. Choć dosyć długo się z tym zeszło, to zespół rozwijał się w odpowiedniej kolejności, był skład to zaczęliśmy grać na żywo no i w końcu powstała płyta i jedziemy dalej z tym koksem.

No dobra. A jak wyglądała działalność zespołu sprzed 2006 roku? Nie graliście jeszcze wtedy koncertów, nie istnieliście w sieci... Nie powiesz mi chyba, że wszystko skupiało się na poszukiwaniu kolejnych muzyków?

Mniej więcej tak było. Kończyliśmy studia, praca i takie tam, więc robiliśmy sobie przerwy. Takie przerwy zazwyczaj kończyły się telefonem, że znowu zbieramy się przetestować kolejnego pałkera :). Kiedyś nawet graliśmy z automatem perkusyjnym ale to nie było to, zbyt równo i zawsze tak samo, nuuudddaaa. Ja sobie spokojnie „dziergałem” kawałki na komputerze, odkładając je na lepsze czasy, z czego później chyba 3 trafiły na płytę.

Dopiero dojście do zespołu Sebastiana z BROKEN SWORD i Pawła Kędzielskiego odmieniło dotychczasową niedolę FEROSITY. Powiedz mi Piotrek, w jaki sposób udało Wam się namówić tych panów do wspólnej gry? Mieli oni jakiś wpływ na to, jak prezentuje się od strony muzycznej "Overthrown Divinity"?

Pewnie, że mieli wpływ, Sebek dopiero się rozkręca, więc bębny na płycie nie są jeszcze szczytem jego formy, a Paweł wszędzie jest chwalony za swoje growl’owe „głębokie gardło” :) ale mu tego nie mówię, żeby mu piórka nie urosły.
Pawła ściągnęliśmy z tablicy ogłoszeń, zaś Sebka znałem już jakieś parę lat wcześniej i po prostu któregoś razu ulitował się nade mną jak mu puściłem parę rzeczy zrobionych na komputerze. To jest też powód, dlaczego wystartowaliśmy dopiero z pełnym składem. Każdy muzyk ma swój styl grania i takich spraw nie da się zastąpić komputerem, zresztą co 5 głów to nie 3 mordy :)


Wspomnieliśmy o Waszym pierwszym wydawnictwie, które początkowo miało być materiałem demo, ale wraz z wydaniem "Overthrown Divinity" przez Redrum666 stało się chyba debiutanckim albumem? Jak trafiliście pod skrzydła tej wytwórni?

W założeniu mieliśmy nagrywać tylko 4 najlepsze kawałki, żeby zrobić rasowe 15. minut dema. No ale wyszło na to, że pojechaliśmy po wszystkim, i bardzo dobrze bo tak materiał zakwalifikował się do pełnego wydawnictwa. Najpierw rozprowadzaliśmy płytę w formie pro cd-r’a, rozsyłaliśmy do recenzji i do distro Nihilistic H. we Francji. Przez rok szukaliśmy jakiejś wytwórni zainteresowanej wydaniem tego materiału, płyta spodobała się w Redrum666, co nas zajebiście podniosło na duchu, minęło kolejne pół roku i została wydana. Było to zajebiste ukoronowanie naszego trudu włożonego w rozkręcenie tej kapeli.

Trochę ponad miesiąc trwały nagrania i mixy "Overthrown Divinity" w LA Studio. Jak wspominasz chwile spędzone przy jej realizacji? Była nerwówka?

Samo nagrywanie nie trwało długo, w sumie z lekkimi miksami wyszło około 30 godzin studia. Długo, za to, trwały przerwy pomiędzy kolejnymi sesjami i stąd ten miesiąc, to czekaliśmy na sprzęt, to ktoś nie miał czasu i tak się męczyliśmy. No, ale był czas żeby zająć się okładką. Jakoś specjalnie nerwowo nie było, materiał był „obcykany”, jedyne, o co się baliśmy to żeby nie wydać fortuny na nagranie.

Wydając "Overthrown Divinity" pod skrzydłami Redrum666 dorzuciliście dwa koncertowe klipy plus kawałek "It". Co to za utwór i dlaczego zdecydowaliście się zamieścić go na tej płycie?

Ten kawałek jest zapowiedzią nowego materiału, który cały czas powstaje. Nagraliśmy go na próbie, z tego, co wiem to już chyba się nawet tak nie nazywa, ale to wyjdzie na następnym nagraniu. Bonusy w wersji Redrum666 dodaliśmy, aby trochę uatrakcyjnić materiał, który wtedy od roku był już dostępny, zresztą teraz 30 minutowy materiał staje się powoli standardem płyt death metalowych a reszta płyty "leży" odłogiem, więc jest tam sporo różnych dodatków.

Dystrybucją na Zachodzie miał się zająć francuski label Nihilistic Holocaust. Wyszło coś z tego przedsięwzięcia? Jaki odzew dotarł do Was z zagranicy na "Overthrown Divinity"?

Nihilistic to po prostu distro, z którym zrobiliśmy wymianę na parę fajnych płyt. Nie było jakiegoś specjalnego odzewu z zagranicy, zresztą my też nie "uderzaliśmy" mocno w tamtą stronę. Najpierw zamiatamy własne podwórko :). Za to dużo jest pozytywnych reakcji na myspace. Zobaczymy jeszcze, co przyniesie promocja płyty przez Redrum666, z tego, co wiem to płyta pojawiła się w paru label'ach na zachodzie, ma być też reklama w magazynie Terrorizer, pożyjemy zobaczymy...

Od jakiegoś czasu promocją FEROSITY zajmuje się agencja Dragonight odpowiadająca za management takich zespołów jak SABBAT, NUNSLAUGHTER czy rodzimego CRYSTAL VIPER. Na czym polega Wasza współpraca? "Odczuliście" w jakiś sposób ich wsparcie?


Dzięki Dragonight zaistnieliśmy w zine'ach, pojawiliśmy się też w magazynie Hard Rocker z obszernym wywiadem, pomagali nam szukać wydawcy, etc. Także wsparcie jest spore. Nie wiem jak inne zespoły ale jak dla nas współpraca przebiega bezproblemowo, zresztą my z zasady jesteśmy bezproblemowi :) dopóki wszyscy grają fair.

Wiem, że za te ociekające krwią liryki odpowiedzialny jesteś Ty. Tu i ówdzie pojawiają się również akcenty antychrześcijańskie, choć niewiele tego. Korzystasz z pewnych "specyfików" podczas pisania? Skąd Piotr Pyrzanowski czerpie inspirację do napisania tekstu?

He he, jedyny "specyfik" to browar, odpowiednio użyty daje lepsze rezultaty niż inne konkurecyjne "specyfiki" :-) Inspiracje są dwie. Pierwsza to horrory, uwielbiam szczególnie te bardziej mroczne w stylu "Egzorcysta", "Lśnienie" czy "Hellraiser". Druga inspiracja to sam człowiek. Bajki o szatanie są niczym przy tym, co siedzi w niektórych ludziach, jakie zło potrafią z siebie wykrzesać. Co do tych akcentów antychrześcijańskich, to po prostu krytyka narzucanego nam sposobu myślenia, dla mnie wydaje się kompletnie nienaturalnym aby poświęcać się w życiu dla ułudy jaką jest "obiecane" życie po śmierci, nie przyjmuję argumentów „bo tak jest”, „bo gdzieś tak napisano”, za dużo w tym czarów, za mało dowodów.

Paracie się brutalnym Death Metalem spod znaku pierwszych płyt MORBID ANGEL, OBITUARY czy SINISTER. Uważasz, że takie staromodne napierdalanie ma dzisiaj jakąkolwiek rację bytu biorąc pod uwagę fakt, że coraz więcej zespołów zaczyna w ten sposób grać? Nie boicie się posądzania o bycie trendy?

Zaczęliśmy grać to, co nam na trzewiach leży, a że ktoś to wsadził w szufladę o nazwie "oldschool" to już nie nasza wina. Dopóki będzie to nas "jarało", zawsze będzie sens takiego grania. Metal jest takim fajnym gatunkiem muzyki, w którym większość zespołów robi to dla własnej satysfakcji albo samorealizacji. To nie jest muzyka robiona na zamówienie, gdzie włączysz loop’a, stukniesz w parę klawiszy, sprzedajesz i zapominasz. W metalu każdy, kto robi jakiś kawałek, wkłada w to swoją pasję, duszę, czy jak to nazwać i chociaż w większości nie jest to nic oryginalnego, to jednak masz przeświadczenie o prawdziwości intencji autora. Może pieprzę jak jakiś profesor no ale wg mnie tak jest. A bycie trendy? Polecam wizytę w warszawskim Hard Rock Cafe, tam to dopiero są trendy :)

A jak postrzegasz obecne oblicze sceny Death Metal? Co z ostatnio wydanych rzeczy zasługuje Twoim zdaniem na szczególną uwagę?

Od strony muzycznej jest chyba dobrze, jest kupa fajnych młodych zespołów, wracają legendy jak CHRIST AGONY, słyszałem też reaktywacji PESTILENCE, co mnie normalnie powaliło na kolana, no i ma się pojawić nowa płyta Morbid’ów z Vincent’em, o czym nawet w najbardziej erotycznych marach nocnych nie śniłem.
Z nowości, to ostatnio jestem na bieżąco jedynie z zespołami „pod parasolem” Redrum666, podobają mi się kawałki PRELUDIUM, BLIND BEYOND i NEBIROS.

Ostatnimi czasy sporo koncertujecie, głównie w Warszawie. Jest jakaś szansa w niedalekiej przyszłości, aby zobaczyć FEROSITY na żywo w innych częściach Polski?


Chciałbym wreszcie zagrać gdzieś w kraju, w Warszawie gramy dużo, bo łatwo nam cokolwiek załatwić, poza jest już kiepsko. Niestety praca na razie wyklucza nam na razie granie jakichkolwiek objazdówek. Na pewno będziemy próbować wbić się na większe imprezy w stylu Metalowej Twierdzy w Nysie lub podobne, zobaczymy. Chęci są, brak jest kontaktów.

Od nagrania "Overthrown Divinity" minęło półtora roku. Kiedy ponownie wchodzicie do studia i jak daleko zaszła Wasza ewolucja muzyczna od 2006 roku? Są już jakieś plany odnośnie nowego wydawnictwa?

Aktualnie robimy nowy materiał i potrwa to jeszcze trochę czasu. Pewnie na jesieni uderzymy do studia, żeby to zgrać na płytę. Fakt, muzyka się trochę zmieni, na pewno będzie ogólnie szybciej i bardziej brutalnie. Zresztą ten bonusowy numer na płycie trochę oddaje charakter zmian, jakie zaszły w naszej muzyce. Osobiście marzy mi się jeden numer totalnie walcowaty i to chyba będzie następny, za jaki się zabiorę. Planów wydania przyszłej płyty nie ma, zresztą będziemy się martwić jak już będzie płyta, pośpiech może tu tylko przeszkadzać.

Tradycyjnie już zakończenie pozostawiam swojemu rozmówcy. Ja ze swej strony chciałbym podziękować Ci Piotrek za ten wywiad i czekam na kolejne newsy z obozu FEROSITY.

Dzięki wielkie za wywiad, zapraszamy na koncerty, do zapoznania się z naszym debiutem i napierdalać w imię rogatego!
Ensifer

Piotr, Paweł - Ferosity (2007/09/22)

rozmawiał: Kamil Trombik


Czy na hasło Death Metal dostajecie ataku drgawek i ślinotoku? Czy kochacie metal śmierci w swojej pierwotnej, nieskażonej formie? TAK? No to lepiej nie mogliście trafić! O ile słowa „brutalny”, „klasyczny”, „surowy” czy „złowieszczy” w XXI wieku nie brzmią może zbyt oryginalnie, ale w końcu kto z Was- fanów bezlitosnego prania po pysku- oczekuje tu czegoś nowego i niekonwencjonalnego? Potęga, zwierzęce rozpasanie i chorobliwy zapał- oto Ferosity w swojej ulubionej pozycji… Moim pytaniom stawili czoła „Głośna morda” (słyszałem też, że gdzieniegdzie pojawia się pod imieniem Paweł) i „Rdzawa struna” (a ten ponoć naprawdę nazywa się Piotrek, ale ile w tym prawdy musicie ocenić sami).


-----------------

Metalheart.pl: Hej diabły! Na początek zgodnie z tradycją może kilka słów o przeszłości czyli co, kiedy, gdzie i jak? Podzielcie się paroma informacjami na temat historii grupy…

Ferosity/Piotrek: Jakoś pod koniec 90. lat zgadaliśmy się z Markiem i Tomkiem, żeby poszarpać druty w imię rogatego. Przez parę ładnych lat szukaliśmy reszty składu, graliśmy z komputerem, przestawaliśmy grać, zaczynaliśmy na nowo i inne takie tam smutne historie, niewarte opowiadania. W 2005 roku szczęście się do nas uśmiechnęło, Sebastian (pałker BROKEN SWORD) zaczął z nami tłuc gary, zaraz potem z ogłoszenia wyrwaliśmy Pawła i tak pograliśmy calutki rok i przelaliśmy hektolitry piwa. W 2006 roku pojawiły się pierwsze koncerty, później w maju, jak już mieliśmy trochę numerów, zabraliśmy się za nagranie i tak powstało „Overthrown Divinity”.

MH.pl: Zastanawia mnie, co pchnęło Was do grania tak brutalnej muzyki. Inaczej mówiąc, co sprawia, że czujecie się w takiej skórze komfortowo? Macie jakąś filozofię Ferosity?

Ferosity/Paweł: Pamiętam jak dziś, gdy pierwszy raz dziadek pchnął mnie ze schodów, to właśnie wtedy poczułem, że muszę zająć się graniem death metalu i podziękować mu za tak trafne i przyszłościowe ukierunkowanie.

Piotrek: Tiaaa, bo Pawła dziadek służył w Werhmaht'cie :). Dla kasy na pewno tego nie robimy, może dlatego to lubimy, że jest to najlepsza forma wypoczynku, a może dlatego, że (ke)baby też lubimy na ostro. Filozofia jest taka, żeby nie robić „nic na siłę”, a jeżeli jest jakiś problem, to oznacza, że „poleciało” za mało browaru.

MH.pl: Nie macie dosyć tych wszystkich porównań do starej gwardii, z Morbidami czy Immolation na czele? W recenzjach, które przeczytałem na temat „Overthrown…” powyższe nazwy padają niemal zawsze…

Paweł: Na pewno nie mamy dość, jest to dla nas wręcz zachęta żeby podążać obranym kierunkiem. Sami słuchamy tych zespołów, więc prawdopodobnie można usłyszeć gdzieniegdzie podobne riffy / motywy, oczywiście podobieństwo nie jest celowe. Po prostu gramy to, co nas „rusza”, co „daje nam kopa” i porównania do starej gwardii odbieramy jak najbardziej jako komplement.

Piotrek: O, i to jest chyba najlepsza odpowiedź także na poprzednie pytanie. Te porównania są nawet fajne, i na pewno fajnie łechtają nasze ego. Ale na tym koniec. Fakt, że te zespoły odcisnęły swoje piętno na naszych produkcjach, ale w dokonaniach Ferosity wychodzi to raczej podświadomie i wynika z tego, że każdy z nas jest zagorzałym fanem takiej muzyki.

MH.pl: Pozostańmy jeszcze na moment przy „Overthrown...”. Jak z perspektywy czasu oceniacie ten album? Minęło w końcu trochę czasu i pewnie nabraliście dystansu do tych nagrań…

Paweł: Z perspektywy czasu w każdym wiekopomnym dziele znajduje się niedociągnięcia, niektóre partie powinny być zagrane wolniej, niektóre szybciej, wokal powinien być wyraźny :-). Ale tak na poważnie to wspominając czas, jaki poświęciliśmy na nagranie całego materiału i tempo, w jakim uwiecznialiśmy ścieżki zniszczenia :-) to jesteśmy bardzo zadowoleni. Tym bardziej, że wielu obiektywnych słuchaczy potwierdza to swoimi opiniami.

Piotrek: Moje podejście trochę inne. Pomijając kwestie aranżacji kawałków i realizacji nagrania, ta płyta była zamknięciem pewnego okresu, kiedy szlifował się skład, kiedy wreszcie można było odstawić stare numery i zając się nowym materiałem.

MH.pl: Skąd pomysł na mieszanie skrzeku z growlingiem? Uważacie, że sam growl nie uwydatniłby dostatecznie charakteru Waszej muzyki?

Paweł: Pomysł na mieszanie skrzeku z growling’iem wypłynął od naszego wokalisty na samym początku współpracy i tak zostało. (wypłynął wszystkimi możliwymi otworami !) Przy nagrywaniu płyty okazało się to dobrą decyzją, ponieważ po zarejestrowaniu samego growlu czegoś brakowało, jakiegoś dopełnienia, i tak padło na dodatkowy skrzek. Natomiast to czy sam growl uwydatniłby dostatecznie charakter naszej muzyki dowiemy się przy nagrywaniu kolejnej płyty, ponieważ planujemy poświęcić nad nią trochę więcej czasu, co za tym idzie więcej czasu na sprawdzenie różnych wariantów. Piotrek: Ot, takie małe urozmaicenie :-)

Metalheart.pl: Przygotowujecie właśnie utwory na kolejny materiał Ferosity. Kiedy ewentualnie możemy spodziewać się nowego wydawnictwa?

Piotrek: Jak na razie realny termin nagrania wypada gdzieś w połowie 2008, mamy na razie połowę materiału, i ciężko jest jakoś określić kiedy dokładnie miało by to nastąpić. Na pewno chcemy mieć gotowe i dopracowane wszystkie kawałki przed wejściem do studia, bo szkoda marnować pieniądze (jak zwykle swoje) na kombinowanie w ostatniej chwili, więc się nie śpieszymy.

Metalheart.pl: Czy na kolejnej płycie również usłyszymy nietypowe przerywniki w stylu „God of All”?

Piotrek: Hmmm, to jest jak najbardziej typowy numer, może chodzi o intro przed następnym numerem? Takie zabiegi nadają specyficzny klimat płycie jako całości, wprowadzają dramaturgię i napinają atmosferę do granicy zwieraczy :-). Na pewno będziemy tworzyć takie cuda i mam nadzieję, że będą jeszcze bardziej chore i pokręcone.

MH.pl: Liczycie, że kolejny materiał pozwoli Wam zaistnieć na scenie czy raczej macie to wszystko gdzieś i gracie tylko dla siebie, nie zwracając uwagi na to co dzieje się wokół?

Paweł: Mamy to wszystko w kloace – koniec wypowiedzi.

Piotrek: He, he. To jest tak pól na pół. Z jednej strony takie zaistnienie na scenie otwiera dużo drzwi jeżeli chcemy grać koncerty, a bardzo lubimy grać na żywo. Z drugiej strony „nic na siłę” jak już napisałem. Muzyka musi się bronić sama.

MH.pl: Graliście pewnie trochę koncertów po wydaniu „Overthrown…”. Jakie jest przyjęcie muzyki, którą oferuje Ferosity? Trafiliście do młodzieży, czy tylko starsi maniacy są Wami zainteresowani?

Paweł: Do młodzieży trafiamy bardzo często, szczególnie jak młodzież się spije i chce stawiać browar, wtedy przyjęcie jest niezłe.

Piotrek: Dzikie tłumy jeszcze nas nie oblegają :-), a statystyk wiekowych też (jeszcze) nie prowadzimy :-) Wiesz, mało ludzi nas jeszcze kojarzy, raczej próbują posłuchać niż poszaleć ale odkąd Bart z Dragonight zajął się promocją Ferosity, sytuacja zmienia się na lepsze (pozdrawiamy Barta!).

MH.pl: Na koniec chciałbym poruszyć jeszcze jedną kwestię związaną z „Overthrown…”. Mianowicie, skąd w Ferosity inspiracja poezją Charlesa Bukowskiego? Mam tu na myśli utwór „Born Like This”

Paweł: No właśnie, skąd?

Piotrek: He, he. Widziałem kiedyś w TV program biograficzny o tym gościu, straszny chlor, coś jak my :-) Większość jego dzieł raczej z nami nic nie ma wspólnego ale ten jeden poemat – „Born Like This” od razu wpadł mi w oko/ucho. Wiedziałem, że muszę go użyć. Piętnuje całą głupotę współczesnego świata i inne takie tam, polecam lekturę.

MH.pl: Wielkie dzięki za wywiad i do zobaczenia na koncertach!

Piotrek: Nie za ma co :-) Niech rogaty wyściska wasze suty!

10 pytań do Piotrka i Marka z FEROSITY
Dodał: PauloNerva

Co u Was dobrego?

Piotrek: A do przodu, dzięki. Jesteśmy „po słowie” z REDRUM666 i czekamy na wydanie naszej płyty. Robimy też nowy materiał i rozglądamy się za koncertami, bo sezon tuż tuż.
Marek: Tak, w chwili obecnej planujemy zagrać kilka koncertów i sprawdzić na żywo nowy materiał, który przygotowaliśmy po nagraniu „Overthrown Divinity”.

Jak i kiedy się poznaliście? Czyli tradycyjne kto do kogo...?

P: Z Markiem poznałem się jakoś chyba w 92 roku na Piastowskiej Wiośnie Muzycznej, przez jakiś czas sobie tam pogrywaliśmy, ale raczej nic konkretnie. Później dołączył Tomek, zaczęły się pierwsze próby, szukanie pałkera etc. Parę razy wszystko odkładaliśmy na bok.
Tak konkretnie zaczęliśmy napieprzać w 2005, kiedy dołączył do nas Sebek i Paweł. To tak jakby nowa era w naszej działalności, kiedy wreszcie wszystko zaczęło iść w dobrym kierunku.

Nazwa. Jak powstała?

P: Przewertowałem kawał słownika żeby znaleźć coś fajnego, co by się nadawało na nazwę kapeli. Doszedłem do F i resztę sobie darowałem :-). Sebek zrobił do tej nazwy fajne logo i tak już zostało. Najśmieszniejsze było to, że jakiś rok później dotarłem na strony metal-archives i zobaczyłem, że są/były 3 kapele o podobnej nazwie.
M: Nie ukrywamy, że nazwa miała być death metalowa i ta nazwa jest death metalowa jak cholera! Nazwa ma się kojarzyć z zabójczą muzą jaką gramy.

Od czego zaczęliście swoją przygodę z muzyką?

P: Pierwszy kontakt to były chyba kasety przegrywane w dawno już nieistniejącym Digital’u w al.Jerozolimskich w Warszawie. To był (powiedzmy) sklep muzyczny, gdzie szło się z czystą kasetą, za parę zeta dostawało się tam dostęp do decka albo odtwarzacza CD (wtedy nowość) i przegrywało wybrane płyty. Na pierwszy ogień poszedł Accept i Saxon. Jako szarpidrut zacząłem się udzielać w liceum. Grałem taki trash/hardcore ale szybko mi przeszło :), wolałem mroczniejsze klimaty.
M: Początek fascynacji metalem to nagrywanie płyt z radia, przede wszystkim z Trójki, ale najmocniejsze rzeczy jakie miałem tą drogą to „Kill’em All” Metallicy, więc po mocniejsze płyty
jeździło się do Alfa za Halą Mirowską i tam kupowało kasety „na kilogramy” po 8500 zł za sztukę hehe... „Altars Of Madness” Morbid’ów tak mi namieszało w głowie, że chwycenie za gitarę i dołączenie do kapeli było tylko kwestią czasu.

Na czym się wychowaliście, czego słuchacie teraz?

P: Ja się wychowałem na Śródmieściu :), a na poważnie to ciężko powiedzieć, bo słucham każdej muzyki jeżeli tylko jest dobra i mi pasi, czasami nawet klasycznej.
Aktualnie katuję Hate Eternal „I Monarch” (ta płyta mi się nigdy nie znudzi), całą dyskografie SYL, Gojira „From Mars...”, Incantation „Blasphemy”, Nile „Black Seeds ...”, a w przerwach The Cult „Ceremony”. Czekam też na płytę Deathless Anguish, bo narobili mi smaku swoim myspace’em.
M: Przez kilkanaście lat słuchania metalu obrałem raczej kierunek amerykański, czyli thrash metalowe kapele takie jak Testament, Anthrax, Vio-lence, później florydyjski death metal na czele z Deicide i Obituary itp. W chwili obecnej katuję Dying Fetus, Misery Index, fiński Korkiplanii, Mastodona, Dream Theater, a z polskich rzeczy zrobił na mnie ostatnio wrażenie ”Neuthrone” Crionics. A jeśli chodzi w ogóle o polską muzę to niedawno powalił mnie na kolana album „Hybris” Abusiveness. Diabelstwo w czystej postaci, płyta roku, polecam!

5 płyt i 5 zespołów bez których nie wyobrażasz sobie muzyki?

P:Morbid Angel (wszystko)
Cannibal Corpse “Gallery Of Suicide”
Pestilence “Testimony Of The Ancients”
Strapping Young Lad “SYL”
Faith No More „Angel Dust”
M:Cryptopsy - „Whisper Supremacy”
Suffocation - “Pierced From Within”
Megadeth - “Rust In Peace”
Testament - “The Gathering”
Nevermore - “The Godless Endeavor”

Co ostatnio powaliło mnie na kolana?

P: -Ostatnie upały
-Za dużo browaru w pewną sobotę.
-Sebek jak zagrał blasty do jednego z nowych numerów.

M:- cholerny ból kręgosłupa
- Świat > Unmerciful „Unmercifully Beaten” (techniczny brutalny death metal XXI wieku)
- Polska > Abusiveness „Hybris” oraz koncert Phobh’a w Progresji.

Wasze najśmieszniejsze i najsmutniejsze historie z rock n rollowego życia?

P: Dawno temu, jak grałem koncert jeszcze z inną kapelą, na scenę posypały się staniki, fajna sprawa i raczej prędko się nie powtórzy, bo teraz gramy bardziej srogo :) Fajnie było też jak kumpel za pomocą gaśnicy, próbował rozkręcić publikę na koncercie w Tarczynie (pozdrawiam Kali).
Smutnych rzeczy raczej nie pamiętam, a już na pewno nie staram się o nich pamiętać.
M: Na moim pierwszym koncercie ze starą kapelą na pewnym Przeglądzie, okazało się, że jak wszyscy przestaliśmy machać długimi herami w środku kawałka, to nie wiemy co gramy, który numer i w ogóle co dalej, więc nadal zaczęliśmy machać herami i grać coś bez sensu.
Pomimo zerowych wartości muzycznych tego występu, publika pod sceną szalała tak jak przed żadnym innym zespołem, rozkręciło się pogo, a na koniec dostaliśmy dyplom :) Piękne czasy :)

Najbliższe plany koncertowe?

P: Szykuje się na razie jeden koncert w warszawskim „No Mercy”, w październiku. Będziemy też coś sami organizować, ale to jeszcze na razie dalekie plany. Z chęcią wreszcie zagralibyśmy też coś poza Warszawą.
M: Tak, jest pomysł na zorganizowanie fajnej impezy death metalowej, ale o tym jeszcze za wcześnie mówić... A jeśli ktoś organizuje koncerty w Polsce i szuka kapeli, to walcie do Nas śmiało!

Czego można Wam życzyć?

P: Przede wszystkim więcej koncertów, z resztą sobie poradzimy. No może jeszcze wygrania paru baniek w totolotka.
M: Fajnie byłoby zagrać w Tokio.

Dzięki za wywiadzie i życzymy wszystkiego dobrego. Rock On!

Underground w Polsce coraz bardziej przypomina mi pewna starą grę komputerową. Otóż przemierzając mroczne korytarze, musisz wśród śmieci odnaleźć coś wartościowego. Ja znalazłam FEROSITY, czyli stolica pokazała znów zakrwawione kły! Poniżej zapis wywiadu z tym oto bendem, a odpowiedzi udzielił mi niejaki Habib (Piotr Pyrzanowski) - współzałożyciel i gitarzysta.

MROCZNA STREFA[Margit]: FEROSITY- charakterystyka. Czyli, o czym my w ogóle mówimy...

FEROSITY [Habib]: Wszystko zaczęło się w Warszawie, jakoś pod koniec lat 90. Razem z Markiem i Tomkiem zaczęliśmy organizować kapelę, aby zrealizować pomysły, które zrodziły się w naszych głowach. Przetrwaliśmy tak do 2005 roku, kiedy wszystko wreszcie zaczęło się "kręcić". Może to nawet dobrze, że tak długo, bo przez ten czas wypracowaliśmy sobie własny styl oraz brzmienie. Generalnie jesteśmy nastawieni na death metal, jednakże w naszym graniu słychać czasami lekki wpływ thrashu.

MS: Może na początku przedstaw zespół. Czy obecny skład jest już stabilny? Wiem, że mieliście spore problemy...

FEROSITY: W poniższym składzie gramy od ponad pół roku:
Piotr "Habib" Pyrzanowski - gitara,
Marek Wróbel - gitara,
Tomek "Gotowy" Jachimek - bass,
Sebastian Kubajek - gary,
Paweł "Pavulon" Kędzielski - gardło.
Czy skład jest stabilny, będę mógł odpowiedzieć za rok, bo wtedy będę pewny, ale jak na razie wszystkie znaki na niebie wskazują, że rogaty daje nam szansę zrobić coś wielkiego. Fakt, problemy były ze znalezieniem perkusisty. W pewnym momencie graliśmy nawet z komputerem, co zresztą dużo nam dało, bo był to niezły trening równego grania. Teraz mamy nową "blast-maszynę", tym razem już z krwi i kości, napędzaną browarem :-). Sebastian (bo o nim mowa) gra także w swoim macierzystym zespole - BROKEN SWORD. Wraz z nadejściem gardłowego (Pavulona), skończyły się problemy kadrowe i mogliśmy wreszcie skoncentrować się na tworzeniu muzyki i wyjściu na świat (strona, koncerty itp.).

MS: Czy nazwa zespołu ma dla was jakieś szczególne znaczenie?

FEROSITY: Przypomina nam gdzie gramy :-) a tak na poważnie, nie ma jakiegoś szczególnego powodu, po prostu chcieliśmy mieć krótką i jednoznaczną nazwę. Wiele było do wyboru, a jeszcze więcej już zajętych. Padło na FEROSITY i jesteśmy z tego bardzo zadowoleni.

MS: Dotarła do mnie informacja, że wiosną macie zamiar wejśc do studia. Czy materiał, który usłyszymy na pierwszym, studyjnym krążku, jest już gotowy i dopracowany?

FEROSITY: Będzie to demo, na którym będą 3 lub 4 najlepsze kawałki. Resztę pewnie nagramy na "setkę", bardziej dla siebie lub na użytek strony internetowej. Niestety, nagranie będzie finansowane z naszych środków, więc nie będzie to pełno wymiarowe wydawnictwo, zresztą chyba jeszcze nie czas. Ciągle się "docieramy" i myślę, że mamy potencjał na stworzenie jeszcze lepszego materiału.

MS: Kto jest odpowiedzialny za kompozycje i teksty? Jaką tematykę poruszacie?

FEROSITY: Muzykę przynoszę ja i Marek. Mamy też zakusy na intra, których autorem będzie prawdopodobnie Pavulon, ale to czeka na dogadanie. Tekstami zająłem się osobiście (bo nie było chętnych :-)). Jest to zbiór różnych przemyśleń o ciemnej stronie natury człowieka, a w sumie wszystko ocieka krwią i flakami, czyli tak jak powinno być. W tekstach jest też parę akcentów atakujących "jedynie słuszną wiarę", obecnie nam panujących, ale bez przesady, nie chcemy toczyć wojny religijnej, tylko grać super muzykę, zresztą o takich rzeczach lepiej poczytać u LaVey'a niż w tekstach piosenek.

MS: Czy na chwilę obecną można was gdzieś usłyszeć, zobaczyć? Wiem, że gracie koncerty i macie dość ciekawą stronę internetową...

FEROSITY: Jak wszystko wypali, to 4 kwietnia zagramy w warszawskim Club Rocku, na "Ciężkiej Nocy". Na razie nie mamy nic zaplanowanego dalej, ale na pewno jak będzie okazja, wolny czas i zwrot kosztów, to nie odmówimy. Sami też próbujemy coś zorganizować, jednak na razie mamy jeszcze mało kontaktów. Fakt, strona wygląda bardzo fajnie, to przede wszystkim zasługa Marka, bo znalazł ten super obraz na tło i dał ogólny zarys, do którego dołożyłem swoje "5 groszy". Będzie jeszcze lepiej jak wrzucimy tam trochę muzyki i może jakieś video z koncertu. Generalnie zapraszam na ferosity.pl, tam na pewno będą informacje o przyszłych koncertach.

MS: Jak to jest? Czy kapela typowo podziemna, taka jak FEROSITY, ma według Ciebie szanse, żeby wypłynąć na szerokie wody? O co tu właściwie chodzi - o pieniądze czy znajomości? Bo tak naprawdę to świetnych, niezauważonych zespołów jest sporo...

FEROSITY: Po pierwsze dziękuję, że przyrównujesz nas do świetnych, niezauważonych zespołów :-) Może jestem idealistą, ale uważam, że dobra muzyka sama się najlepiej promuje. Pieniądze i znajomości to świetny dodatek do promocji, ale podstawą musi być dobra muzyka, w innym przypadku jest to żenada. Czy mamy szanse? To raczej pytanie do ludzi, którzy dają szansę. Nie mieliśmy jeszcze kontaktu z jakimkolwiek wydawcą, więc na razie żyjemy w błogiej nieświadomości, ale oczywiście mamy nadzieję, że kiedyś uda się chociaż wydać i wypromować płytę, bez wydawania na to własnej fortuny. Wszystko jeszcze przed nami.

MS: Myślisz, że przyjdzie kiedyś taki dzień, że granie będzie opłacalnym zajęciem? Na dzień dzisiejszy tylko nieliczni mogą przyznac, że zawód-muzyk pozwala im się utrzymac. Z drugiej strony inne zajęcia nie pozwalają skupić się na muzyce...

FEROSITY: Granie już jest opłacalnym zajęciem, ale pod warunkiem, że grasz "popelinę". Widząc kapele grające wszelkie odmiany metalu, które z tego żyją, pierwsze co się rzuca w oczy to to, że wymaga to całkowitego poświęcenia. My mamy już średnio po 3 dychy na karku, każdy z nas gdzieś pracuje, ma w miarę ułożone życie. Nie wydaje mi się żeby ktokolwiek z nas chciał to rzucić w cholerę, żeby spać cały rok w busie i żyć za kasę z koncertów. Osobiście traktuję muzykę jako odskocznię od tego, co muszę wykonywać aby zapewnić rodzinie byt. Jak na razie godzę granie z pracą i mam nadzieję, że pracy nie będę musiał rzucać :-) Żaden z nas nie jest zawodowcem, chwyciliśmy za instrumenty żeby nasze chore pomysły zabrzmiały w głośnikach i to realizujemy.

MS: Ok., dosyć tej filozofii, zastanawiam się czy macie jakieś wzorce? Czego słuchasz wieczorami w domu?

FEROSITY: Moje "all time favourites" to przede wszystkim MORBID ANGEL w każdej postaci, solówki Trey'a są dla mnie jak narkotyk. Później niezwyciężony CANNIBAL CORPSE, po nim IMMOLATION, VILE, HATE ETERNAL, KRISIUN, PYREXIA, DYING FETUS. Jak widać, generalnie u mnie rządzi Floryda. Czasami daję też odpocząć gąbce zwanej mózgiem, wtedy gram sobie FAITH NO MORE i TOOL'a. Z mistrzów gitary lubię J. Hendrix'a oraz Johnny Lee Hooker'a.

MS: A na zakończenie?

FEROSITY: To jest ta fajna część wywiadu, gdzie każdy pisze, żeby zamknąć oczy, bo pierd... pomiotu z ich nowej płyty, powala słonia i zabija myśliwego. Zawsze się chciałem z tego ponabijać :-) Pozdrawiam wszystkich i mam nadzieję, że zobaczymy się na jakimś najbliższym koncercie. Dzięki Gosia za wywiad!

MS: Również dziękuję i powodzenia...

autor: Margit
(Marzec 2006)

FEROSITY, MAGGOTH, SPLATORGY, SALLEKHANA
Relacja z koncertu
10 luty 2008, Clubrock, Warszawa, Polska

Nigdy wcześniej nie miałem okazji bywać w tym warszawskim klubie, więc zanim znalazłem adres Racławicka 99 trochę się zeszło Na samym wstępie krótka kontrola ochrony czy nie wnoszę żadnych granatów, bomb, heroiny i można się rozgościć.
Według plakatów i informacji, jakie były umieszczane na serwisach internetowych koncert miał się rozpocząć o godz.: 18: 30, jednak dźwiękowiec pojawił się dopiero w okolicach godz. 19, co zmusiło pierwszy band SALLEKHANA, wejście na scenę o godz. 19: 30. Mimo opóźnienia nikt strasznie nie rozpaczał, był czas na piwko lub kilka.
Zespół SALLEKHANA w czteroosobowym składzie wszedł na scenę i po krótkim strojeniu uderzył dosyć rytmicznym graniem, słyszałem już raz ten zespół na żywo i trzeba było być głuchym żeby nie zauważyć, że chłopaki robią postępy. Dynamicznie, szybko i dość chwytliwie. Na pogo tego wieczoru nie było, co liczyć, bo każdy wolał pic dobry browarek przy stole. Zespół zaprezentował swoje najlepsze kawałki oraz dwa covery zespołów BEHEMOTH oraz HYPOCRISY, moim skromnym zdaniem chłopaki świetnie sobie poradzili, jako kapela, która otwiera całą imprezę. Były nawet oklaski, więc publiczności się podobało, a to najważniejsze.
Wraz z następną kapelą pojawiła się mała zmiana klimatu na bardziej połamane, brutalne i techniczne rytmy w stylu Grind, Death. Zespół SPLATORGY zaprezentował jazdę ekstremalna w mocnym szybkim i brutalnym stylu, i jak na tak młoda kapele wychodzi im to bardzo dobrze. Zespół składa się z czterech muzyków, z których każdy na scenie wie, co ma robić, było oczywiście kilka pomyłek, ale co to za koncert bez wpadek. Zespół oprócz swojego materiału także zaprezentował dwa covery, MORBID ANGEL oraz VENOM. Na koniec prawdziwy killer, kawałek o wdzięcznej i wymownej nazwie „wpierdol”, i taki tez był szybki, krótki i konkretny, w środku znalazła się solówka perkusisty, która była naprawdę całkiem niezła, choć sam sie upierał, że kompletnie mu nie wyszła.
Zespół 3 w kolejności to MAGGOTH, który zafundował nam prawdziwy old shool Thrash Metal Cztery osoby na scenie zagrały materiał z poprzedniego dema oraz z nowego, które niedługo ma ujrzeć światło dzienne, szczerze mówiąc chętnie posłucham, bo brzmiało to naprawdę dobrze. Wokalista machał bania jak automat, a reszta jeździła na swoich instrumentach bez oporu. Widać, że mają z tego radochę. To duży plus.

Zespół ostatni, czyli gwiazda wieczoru to zespół FEROSITY, nie wiedziałem, czego dokładnie się po nich spodziewać, słyszałem wcześniej tylko cztery ich kawałki, a to dość mało, zespół ma za sobą jedną płytę wydaną w wytwórni Redrum666, która słynie raczej z ekstremalnych zespołów, no i do takich tez należał zespół FEROSITY, już po pierwszym kawałku potwierdzili swoją pozycje, jako gwiazda tego gigu, to była duża dawka porządnego Death Metalu w starym stylu, było szybko i bardzo brutalnie, momentami rytmicznie, aż głowa sama latała, pięciu muzyków zaprezentowało równy materiał, nie było tam żadnych wydziwień i eksperymentów i bardzo dobrze, kolesie robią dobry Death Metal.
Ogólnie cały koncert można zaliczyć do udanych mimo opóźnienia i zaskoczonych kilku nieletnich, którzy nie zostali wpuszczeni do klubu z powodu braku 18 wiosen. Takie zasady i już. Mieliśmy tu w sumie kawał różnego metalu od Thrash po Grind.
Myślę, że o to nie ostatni koncert, na jakim byłem z udziałem tych bands.


autor: melechesh

Ferosity - Revelation of Insanity - 94%

Does the world need more releases following the patch of old school death metal? Not sure about that but what I can firmly say is that Ferosity are a very talented band hailing from Poland coming across the corner with their fourth full length called “Revelation of Insanity”. We are talking about a quite traditional slab of death metal taking elements from both the classic US but also the European school with a little bit of Ferosity’s own DNA thrown into the mix.

Overall the style of Ferosity is a bit closer to the US peers than to their European counterparts although a certain influence of other well-known Polish outfits cannot be denied. The riffing is a bit tighter compared to most of their peers and the basis chords vary between the traditional stoic chops and a more thrashy and uplifting style. The interplay between the riffs and the fascinating lead harmonies is especially impressive. There are not too many really long and drawn-out solo sections. Instead these melodic interludes are cleverly used as bridges between various parts of one song and often act as transition from faster and more aggressive sections to calmer and groovier pieces.

Ferosity understood that passive listeners are mainly interested in interesting and cohesive songs and not in different complex pieces of instrumentation just loosely strung together. The songwriting is on point and the flow of the album is great with a perfect placement of the single tracks without sacrificing a certain level of complexity. There is not one moment of dullness or boredom and the whole record feels like a very stringent piece of music. The drumming is brutal and sometimes slightly technical yet there are enough groovy parts thrown into the mix to keep things fresh and steady.

The growling is deep and powerful perfectly fitting to the instrumentation. There are some slightly blackish screaming used as counterpart as well. Despite the aggressiveness of the vocals each word can be easily understood which is something I always like when listening to death metal.

The production is powerful without sounding too modern or sterile. There is a certain level of rawness and filthiness left without sacrificing the clarity of the mix. Each instrument can be heard and even the bass gets a few moments to shine. Rounded off by a nice looking cover artwork “Revelation of Insanity” is a great piece of old school death metal for fans of bands like e.g. Monstrosity or Sinister and therefore highly recommended.

Ferosity - Blasphemous Verses - 93%

Ferosity are a Polish death metal band I stumbled upon via their 2018 album “Revelation of Insanity”. Although this outfit has been around for nearly two decades I have never heard this name before but this album blew me away. Therefore it was an easy decision to have a look at their previous work as well and I am glad to report that the predecessor “Blasphemous Verses” is equally impressive.

Of course there is nothing dramatically new or innovative to be discovered here. You are going to find the classic riff work of the nineties combining traditional chord progressions with stoic lead harmonies. Ferosity have taken influences from the US school but also from European acts like Vomitory, Sinister or Benediction and mixed some of the best trademark riffs together to create a fresh and dynamic piece of hefty music. The crunchy main chops are often accompanied by some outstanding melodic guitar work to give the music a catchy note despite the relentless heaviness.

While there are blast-beat sections and very aggressive parts the songs are always groovy at the same time. The guys are masters when it comes to songwriting as each track has a very unique structure with fantastic hooks and often very memorable vocal parts. There are some really addictive moments and I could not stop nodding my head to the infectious rhythm. While “Blasphemous Verses” is first and foremost a deep bow to some of the big names and a gift to all old school death metal fans there are a few twists with certain basic elements being twisted and turned around during a respective song. There are some quite technical sections as well giving the album the perfect balance of sounding straight and on point but not too simplistic.

The vocals are as professional as the instrumentation with all lyrics being perfectly understandable despite the brutal delivery. One of the biggest surprises for me personally is the production which is top notch. This is exactly how that kind of music should sound. Beefy guitars, punchy drums with a crystal clear mix and just enough putridity to satisfy fans of old school metal. Overall I am really impressed and cannot recommend “Blasphemous Verses” as well as the Ferosity’s other work highly enough. This band surely deserves much more attention.

Ferosity to kapela, która już od równych dwudziestu lat desekruje stołeczną scenę muzyczną. Zawsze trochę z boku, łupią sobie ten swój całkiem niezły metal śmierci. A niniejsza płyta jest już czwartą w ich dyskografii. Może więc czas na jakiś przełom?

Przełomu więc pewnie już nie będzie, niemniej jednak „Revelation of Insanity” to niezły materiał. Osadzony głęboko w klasycznej florydyjskiej scenie w stylu późniejszego Morbid Angel czy Massacre, a do tego mocno podkręconego pod brutalny przekaz a’la Dying Fetus albo Deeds of Flesh. Szczęśliwie nie przesadzają zbytnio z połamanymi motywami czy totalnym slamowym jebnięciem. Panowie kombinują, ale nie na tyle żeby słuchacza wynudzić (przynajmniej mnie, bo pewnie sporo osób lubi gitarowy autoerotyzm). Jest chyba trochę lepszy niż wcześniejsze płyty (trójki co prawda nie słyszałem, ale debiut i dwójka były dobre, niestety niewiele ponadto), wydaje mi się też, że jest od nich brutalniejsza. O tak, na pewno jest. A i produkcja jest bardziej selektywna, mięsista. Jednym słowem nie jest źle, choć to nie jest też album do którego będę powracał dzień za dniem. Ale historia pokazuje, że raz na jakiś czas lubię sobie odpalić Ferosity.

Mogę Wam śmiało polecić ten krążek, szczególnie rozkochanym w brutalnych death metalowych dźwiękach. Jeśli tylko nie przeszkadza Wam brak oryginalności, to „Revelation of Insanity” przypadnie Wam do gustu.

Ocena: 7/10

Po debiucie wydanym własnym sumptem oraz „dwójce” pod skrzydłami Redrum 666, warszawskie Ferosity zostało zgarnięte przez Let It Bleed Records i już można powiedzieć, że jest to jeden z najsilniejszych strzałów w barwach tej krwisto-mięsistej wytwórni. O ile poprzedni materiał „Primordial Cruelty” był typową, rodzimą średnią krajową, tak na „Blasphemous Verses” stołeczna załoga podniosła poprzeczkę bardzo wysoko, zdecydowanie deklasując swój wcześniejszy dorobek, stając się zarówno czołówką polskiej sceny w arkanach florydzkiego death metalu. Okładka nieodparcie kojarzy się z przemieszaniem graficznych motywów z singla Vader „Go to Hell” oraz „Invidious Dominion” Malevolent Creation, co zapewne nie było bezpośrednim zamiarem zespołu, jednak zawartość muzyczna to już pełna świadomość warszawiaków i umiejętne czerpanie wzorców ze starszego Deicide oraz Cannibal Corpse. „Blasphemous…” to ultrabrutalne deathmetalowe mięcho, oporządzone na techniczną modłę amerykańskich tuzów tego gatunku, a takie jankeskie granie obecnie poszło nieco w odstawkę, na rzecz zatracania się w boomie na oldschoolowy skandynawski death metal. W sumie chłopaki sami afiszują się, że naparzają na starą modłę, i słusznie, lecz należy zaznaczyć, że tę zaoceaniczną, pełną od konglomeratu łamiących gnaty betonowych zwolnień, wokali rozpisanych na dwie barwy (growl i skrzek), druzgoczących woltyżerskich przyspieszeń, jazgoczących solówek i kobylastego ciężaru. Ferosity jest całkowicie obojętne na muzyczne mody i napastliwie zatraca się w najlepszym z możliwych asortymencie przysadzistego, amerykańskiego death metalu. Nie rozumiem tylko, dlaczego chłopaki utwór „This is the End” dali jako trzeci od końca, zamiast właśnie nim, adekwatnie do tytułu sfinalizować te bluźniercze wersety, szczególnie, gdy wchodzi klocowaty pochód, akurat na wyjściowe przytłoczenie. (555/666 – ManieK)

Pięć lat kazali nam czekać muzycy Ferosity na swój nowy materiał. Moim zdaniem warto było, bowiem „Blasphemous Verses” to zdecydowanie najlepszy i zarazem najmocniejszy album zespołu.Prawdę powiedziawszy poza inną wytwórnią i personalnymi zawirowaniami muzycznie nic się nie zmieniło, zresztą czy od zespołu grającego klasyczny Death Metal utrzymany w klimatach starej, amerykańskiej szkoły wymaga się jakiś innowacji??? Pewnie, że nie. Taka muza ma poniewierać i miażdżyć, a Ferosity na swym trzecim albumie poniewiera zawodowo. „Blasphemous Verses” to potężny, Death Metalowy strzał w ryj. Brutalne wiosła, solidnie napierdalająca, zróżnicowana sekcja, niski, złowrogi growling i świdrujące wrzaski. Masywne, soczyste, zagęszczone brzmienie daje zawartym tu wałkom konkretnej mocy i siły uderzeniowej. Tak, jak wspomniałem na początku, nie znajdziemy tu żadnych nowinek, ponownego definiowania stylu, czy zawracania kijem Wisły. Ten album to bardzo dobry, przesycony siarą i trującymi wyziewami, obskurny Metal Śmierci, który z pewnością przypadnie do gustu fanom Immolation, Incantation, Broken Hope czy Chaos Inception.

Hatzamoth

Blasphemous Verses
Ferosity
Today I have the pleasure of reviewing a record that without a doubt has so […]
By Michael Coyle

Ferosity - Blasphemous Verses album cover
Today I have the pleasure of reviewing a record that without a doubt has so much to offer that it is unreal; I have been blasting this record half the night and with good reason, this has to be one of the most intense albums I have actually heard since the new year rang in.

So without further delay here is Ferosity with their latest release Blasphemous Verses! Now before we actually start this off I just wanna say that the art to this record is totally badass, and if I may say looks a lot like the Balrog from Lord Of The Rings.

Let us start off this record with the first track entitled "The Ritual". From the very start these guys give of this SUFFOCATION vibe which is strong but mixed together very nicely with their own style of riffs and drum beats, showing that this band have taken inspiration from one place and have been able to combine that vibe with their own. From what I hear this track holds a lot of old school Death Metal influence as well as their country's infamous Tech Death sound, creating what can only be described as a hard hitting declaration of carnage and decay which forms this track's base as well as creating something that is not only new but has it's own originality that is clearly shown throughout the entire track.

The next track I decided to check out from this beast of an album is the fifth track "Master Of Suffering". Now just from hearing the title you know what to expect from it already, a track that has the capability of pounding you deep into the ground over and over without mercy or rest, and that, ladies and gentlemen, is exactly what we have here. From the very start this track makes it's mark by bridging fast and relentless riffs with drum beats that show no mercy to the listener, but at the same time it is an addictive track just because it is the type of song you would play along to to, strangely, relax after a day you would rather forget. I feel that this track solidifies what this band is all about and what I can only say is that this is by far one of the most intense records I have ever reviewed in my time as a member of the Metal Temple.

To conclude: needless to say I will be buying this record as this has to be one of my favorites of the year so far, its sharp its exciting and it pays respect to the older style of riffs and blasts that make Death Metal one of the strongest sub genres in Metal music.

10/10

For quite a while there was a silence around Ferosity. Their last album, “Primordial Cruelty” was released in 2009, but I feel like it didn’t get the deserved recognition. I didn’t see many reviews and interviews after all. I blame the record label, Redrum 666 a little bit, this label sucks, when speaking of the promotion! Anyway, Redrum is I think dead now (I am not sure though), but luckily Ferosity continues their death metal crusade, in 2014 releasing the newest album “Blasphemous Verses” through another small Polish label Let It Bleed Records. I must say that I am happy to see this band still going strong and doing a new CD! Both previous albums of this Ferosity were surely good, brutal death metal beasts and “Blasphemous Verses” is a worthy continuation of the previous works.
But this review will be short, really. There’s not much bullshit philosophy or sophistication behind “Blasphemous Verses”; it’s a straight forward, brutal death metal, simple as that. Blood, gore, extremity, blasphemy… US styled death fuckin metal in the vein of Cannibal Corpse, Deicide, Malevolent Creation and many other similar heroes. I am happy to say that Ferosity again managed to rise the quality level of their music and again just slays like crazy with these ten deadly weapons. This music is obviously nothing unremarkable, it’s not an album, which will be set in the annals of death metal history… It’s just solid and good stuff, nothing more. But the death metal fans will appreciate and enjoy it, I am sure of that. All songs are very even, none of them stands for me as the best one (but maybe after some more careful listens I will choose one, who knows), the band is consequently doing their best job… Very good technically, nice, vicious production. Yes, solid and worthy bestial death metal!

Final rate: 70/100

Pięć lat minęło od poprzedniej płyty Ferosity „Primordial Cruelty”. W tym czasie z zespołu odszedł wokalista Pavulon, którego przez dwa lata zastępował Maniac. Ponieważ jednak i jego nie ma już w składzie, na „Blasphemous Verses” znowu wystąpił Pavulon, choć tym razem gościnnie. W ten sposób pozostał wokalistą, który zaryczał na wszystkich trzech albumach Ferosity. Po raz pierwszy natomiast zespół skorzystał z usług Let It Bleed Records, gdyż poprzednie wydawnictwa ukazywały się pod banderą Redrum 666.

Co jeszcze zmieniło się w Ferosity? Chyba nie będę daleki od prawdy jak powiem, że nic. No dobra, ewentualnie przyznam, że jakość muzyczna coraz lepsza, a poza tym to wszystko po staremu, no bo nie po to ktoś napierdala oldschoolowy death metal, żeby z płyty na płytę wprowadzać innowacje. Zespół hołduje starym dobrym czasom i z zapadłych i przesiąkniętych stęchlizną dziur, wyciąga nasycone siarczanym ekstraktem dźwięki. Muzyka, tak samo jak głęboki growling, jest brudna i niska. Ferosity stawia na brutalność brzmienia, nie podkręcając tempa na maksa. Na pewno nie jest to wolna muzyka, ale przesadnie szybka też nie. Na swojej stronie piszą, że jest to klasyczny death metal w klimatach amerykańskich i trudno byłoby się z tym twierdzeniem nie zgodzić. Swoje porównanie umiejscowiłbym pomiędzy potężnym brzmieniem Immolation i grobową bulgotliwością Incantation. Mi brakuje trochę w tym wszystkim solówek. Czasem riffy się rozjeżdżają, a gitarzyści pokazują po co ich jest dwóch, ale są to wszystko niskie zagrania, bez świdrujących uszy popisów. Widać taką przyjęto konwencję, że nisko ma być i koniec.

Płyta jest bardzo równa, co oznacza, że utwory są podobne do siebie stylistycznie i jakościowo. Kilka tytułów jest wyraźnie wyłapywalnych, w szczególności ostatni, ale nie rzutuje to na jakąś ich większą charakterystyczność. Może jakbym prześledził kawałki z tekstami to coś by mi się bardziej zawiesiło w pamięci, ale dostałem egzemplarz promocyjny, bez książeczki z, sądząc po tytułach, na pewno piękną liryką. Zresztą w tego rodzaju muzyce nie jest to zbyt ważne, bo i tak wiadomo o co chodzi i nie ma co skupiać się na słowach tylko zaznawać przyjemności w śmiertelnych dźwiękach, które dzięki takim zespołom jak Ferosity są nieśmiertelne. Nie będę ściemniał, że ta płyta jest jakoś wyjątkowo zajebista, ale jeżeli ktoś lubi podmuch rubasznego i obskurnego w swojej prostocie death metalu to na pewno będzie zadowolony.

Tracklista:

01. Ritual
02. Blood Red Sodomy
03. They Rise
04. Damned
05. Master Of Suffering
06. Black Cassock
07. Empire Of Death
08. This Is The End
09. Dawn Of Hell On Earth
10. Addicted To Kill

Wydawca: Let It Bleed Records (2014)

Ocena szkolna: 4

Goście z Ferosity zrobili dokładnie to co mięli zrobić, wykonali swoją robotę w stu procentach. Nagrali materiał lepszy od poprzedniego, ale oczywiście utrzymany w tym samym stylu. Tylko tyle i aż tyle… Ferosity cały czas obraca się w klimatach starego death metalu, z mocnym ukierunkowaniem na scenę amerykańską. Dobre, gruchoczące kości riffy, bez zbędnych technicznych ornamentów. Dużo średnich temp, dość liczne zwolnienia i miażdżące jaja walce to zdecydowanie te klimaty, w których chłopaki z Ferosity czują się najlepiej. Wystarczy posłuchać takiego ultra ciężkiego „My seeds of evil”, by zrozumieć o co mi chodzi. Oczywiście na tym materiale znajdziemy też sporo szybszych motywów, dzięki czemu nie ma on prawa się znudzić. Sporym plusem jest tutaj wokal. Zajebiście ciężki growl, wspomagany jest tutaj od czasu do czasu wyższymi screamami. Fajnie wypada też ciężkie, mięsiste brzmienie gitar, idealnie nadające się do takiej muzy. Jeśli by oczywiście rozpatrywać ten materiał w kategoriach oryginalności, to ocena nie mogłaby być zbyt wysoka, ale to przecież old school death metal, więc nadmierna oryginalność byłaby nie wskazana. Materiał ma po prostu porządnie kopać dupsko, a „Primordial Cruelty” jak najbardziej spełnia ten warunek. Wszyscy fani death metalowych klasyków zza Wielkiej Wody mogą spokojnie sięgać po ten krążek. Ja już czekam na trzeci album tej warszawskiej załogi.

Ocena: 8/10

www.ferosity.pl

Prezes

Istny debil! Frajer i kompletny kretyn! Tym razem te jakże „budujące” określenia kieruję bezpośrednio pod swoim własnym adresem, gdyż tuż po tym jak miałem okazję zapoznać się (sam już nawet nie wiem, dlaczego tak długo odkładanym w czasie) z najnowszą propozycją rodzimego Ferosity, siedząc jeszcze z rozdziawioną ze zdziwienia gębą czułem się ni mniej ni więcej, lecz właśnie jak (nie przymierzając) skończony idiota. Wyrzucając sobie to, że nie sięgnąłem po „Primordial Cruelty” wcześniej nie zauważyłem nawet tego, iż rzeczona płyta (będąca drugą w dorobku tej stołecznej ekipy) od tej pory zdążyła się już „kilka” razy zakręcić od początku do końca w odtwarzaczu, a jej zawartość niezmiennie całkowicie mnie pochłaniała! Oczywiście doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że dźwięki wypełniające „Primordial Cruelty” z łatwością pozbawiają mnie ostatnich resztek obiektywizmu, i uczciwie przyznaję, iż nie jestem w stanie o wydawnictwach tego pokroju wyrażać się inaczej niż w samych superlatywach, jednak nie czuję się z tym w najmniejszym nawet stopniu źle, gdyż muzyka Ferosity stoi na poziomie tak wysokim, że w gruncie rzeczy broni się sama. Ostatecznie czy może być inaczej, jeśli mówimy o tak doświadczonej załodze, prezentującej dojrzałą i „okrzepłą” twórczość inspirowaną dokonaniami między innymi takich ikon amerykańskiego Death Metalu jak Cannibal Corpse, Deicide, Morbid Angel czy też Suffocation? Naturalnie w tym przypadku odpowiedź wydaje się być nader oczywista, ponieważ „Primordial Cruelty” to dwa kwadranse czystego, pierwotnego Śmierć Metalowego kataklizmu, który z niewiarygodnym wręcz impetem kruszy wszelkie ewentualne obiekcje, co do wartości tego wydawnictwa. Oczywiście nie mam zamiaru nikomu wmawiać, iż ten stołeczny kwintet choćby w najmniejszym stopniu redefiniuje gatunek, ponieważ zawartość „Primordial Cruelty” od pierwszej do ostatniej sekundy dobitnie utwierdza słuchacza w przekonaniu, że ma do czynienia z „płytą-pomnikiem” dla całej rzeszy pionierów zza oceanu i to słychać nader wyraźnie – co zresztą mi osobiście w niczym ani odrobinę nie przeszkadza. Mało tego! Powiem Wam, iż wsłuchując się w te miażdżące hymny autorstwa piątki Warszawiaków jestem wręcz zachwycony ich bezpretensjonalnością, intensywnością oraz częstymi odwołaniami do twórczości klasyków Death Metalowego łojenia. „Primordial Cruelty” jest niczym niezwykle masywny monolit postawiony na fundamencie z mocarnych riffów, potężnej sekcji oraz rewelacyjnych wokaliz. W budowie utworów wyraźnie zauważyć można nawiązania do patentów stosowanych przez twórców „Eaten Back To Life”, ale i niemałe wpływ na ogólny kształt kompozycji oraz ich atmosferę mają również inspiracje płynące chociażby z dokonań autorów takich kamieni węgielnych Śmierć Metalu jak „Legion”, „Altars Of Madness” czy też „Effigy Of The Forgotten”. Muzykom Ferosity udało się w doskonały sposób uchwycić specyfikę tego rodzaju grania, więc nie powinno nikogo zaskoczyć to, że „Primordial Cruelty” jawi się w kategoriach wydawnictwa kompletnego pod każdym względem – znajdziemy, bowiem nań sporą dawkę uderzającego prosto w ryj Death Metalu, którego podstawy stanowią mordercze riffy, zabójcza perkusja, obłędny bas oraz kruszący ściany growling uzupełniany partiami w nieco wyższych rejestrach – myślę, że w odniesieniu do efektów pracy Pavulona odpowiedzialnego za wokalizy nie sposób uciec od porównań z niegdysiejszym gardłowym Cannibal Corpse tudzież frontmanem Suffocation, co generalnie należy rozpatrywać w kategoriach komplementów, bo obydwaj panowie bez wątpienia dysponują nietuzinkowymi „głosami” i już na stałe wpisali się w panteon Śmierć Metalowych krzykaczy. Generalnie chłopaki skomponowali 9 kurewsko mocnych, umiarkowanie skomplikowanych, ale przy tym jakże dosadnych, Death Metalowych numerów, które niezależnie od tego czy odgrywane są w szybkich, średnich czy też wolnych tempach (bo trzeba Wam wiedzieć, że w tym względzie Ferosity nie idzie na łatwiznę i oferuje nam pełną ich gamę) najzwyczajniej w świecie łamią kości! „Primordial Cruelty” to bez wątpienia materiał niezwykle równy, pozbawiony słabszych czy też mniej interesujących fragmentów, więc przez cały czas trwania słucha się go z niebywałą wręcz rozkoszą nie zaprzątając sobie nawet głowy takimi błahostkami jak chociażby pewna wtórność muzyki warszawskiego kwintetu, ponieważ dzikość, intensywność oraz bezwzględność bijąca z „Primordial Cruelty” każe nam się koncentrować wyłącznie na niszczycielskiej sile klasycznego Death Metalowego huraganu, któremu na imię Ferosity! Myślę, że maniaków takiego rodzaju grania nie muszę już dłużej przekonywać do tego, aby sięgnęli po wydawnictwo sygnowane nazwą tego warszawskiego zespołu zaś reszta – cóż, reszta równie dobrze może spierdalać.

Dziwi mnie jedno, a mianowicie cisza wokół tego zespołu. I powiedzcie mi moi drodzy czy początek kariery ma az takie znaczenie? Bo co? Jak nie masz stażu jak Vader czy Behemoth to juz lipa? A niech mi ktoś powie, że Ferosity jest słabsze to zapierdolę z miejsca. Jasne, że to nie tak fajna i chwytliwa muzyczka jak Vader czy teatrzyk Behemoth, jednak jest to na tyle odmienna stylistyka, że nie sprzedaje się wsród gówniarzy czy gotyckich dziewuszek. Dobra, jest jak jest, teraz do sedna sprawy. Ferosity oferuje ciężki, nisko zestrojony Death Metal coś dla fanów Malevolent Creation czy Monstrosity tyle że na wyższych obrotach, a przede wszystkim muzyka jest bardziej intensywna właśnie za sprawą brzmienia. Utwory są dynamiczne, płyta szybko przebiega do końca nie pozostawiając wyboru jak kolejnego odsłuchu. Maniac zrobił kawał niezłej roboty z wokalami, wszystko napierdziela jak dobrze ustwiona wg parametrów maszyna, która ani na chwilę nie schodzi poniżej danego poziomu jakości i jest to właśnie genialne. Te 30 minut to ekstraklasa Death Metalu, po prostu konkret. Poytywnym oraz bardzo istotnym punktem jest że ekipa Ferosity odnajduje się we wszystkich tempach, nie ma słabszych punktów podczas zwolnień, nie ma elementów które brzmiałby sztucznie, niepotrzebnie lub zakłócały harmonię ów brutalnej serenady. Lubicie dojrzałą muzykę? Ferosity da wam jej 30 minut.

5/6

Uwielbiam takie zespoły jak Ferosity. Tak - wiem, że to po prostu porządny, drugoligowy death metal, który nie wyróżnia się absolutnie ani jedną nutą poza schematy, które powstały w tej muzyce już dwie dekady temu, ale mimo wszystko jest to podane z taką swobodą, dojrzałością w temacie i równocześnie z kompletną ignorancją dla współczesnej metodologii produkcji wyrobów deathmetalopodobnych, że słuchając “Primordial Cruelty” zaczynam się zastanawiać czy ta stołeczna ekipa nie serwuje nam przypadkiem jakichś niewydanych nigdy kawałków zajebanych ze starej szuflady jakiegoś nowojorskiego mistrza z początku lat 90-tych. Żartuję oczywiście, ale nie trzeba być spirytystą, żeby poczuć tu obecność ducha Cannibal Corpse, Brutality, starego Dying Fetus czy Suffocation z czasów, gdy Doug Cerrito nosił jeszcze pod nosem okazałe wąsy. Smakowita, kombinacyjna mielona z soczystym atakiem gitar zalatującym wczesnymi produkcjami studia Morrisound i z ciężkimi pierdolnięciami w zwolnieniach, które nasuwają pewne skojarzenia z Incantation. Ryczący grubo growl z kilkoma akcentami na całej płycie w postaci screamów w stylu zainicjowanym lata temu przez Chrisa Barnesa, perwersyjnie pętlące się sola i doskonale trzymający to wszystko za mordę bębniarz, którego gra, sposób akcentowania, przejścia i operowanie centralkami utwierdzają mnie w majakach, że słucham materiału napisanego i nagrywanego gdzieś za Oceanem, a nie w naszym kraju. Doskonała technika, doskonałe umiejętności kompozycyjne i do tego odpowiednio mięsista produkcja - to jest właśnie takie wykonanie death metalu i taki album, który nie zdezaktualizuje się jeszcze przez długie lata. Brawo Panowie.

Olo 8

'Primordial Cruelty' is a perfect description for this album – the second from Polish death metal fanatics Ferosity. As is the way with a lot of underground bands, it took Ferosity many years to establish themselves as a working band, and I think they have certainly benefited from not rushing things – this is a finely crafted album of face-melting ferocity, and bestial, bludgeoning brutality! Too many underground outfits rush to churn out album after album of generic dross, but this is quite unique in a scene where too many bands sound very similar.

Ferosity have managed to forge their own path in amongst the unoriginal approach of many of their peers; they neither sound like a carbon copy of Vader, Swedish melodic death metal, nor any other generic scene-following sound. Instead they play their own brand of dark, heavy and pounding death metal, which is immensely satisfying. Fans of the older death metal bands in particular will love their dark, riff-oriented approach, as well as the twisted atmospheres they infuse into the songs, and the sheer, crushing, bludgeoning heaviness.

The band also have a good grasp of songwriting, another `antique’ concept which a lot of newer bands seem to avoid. No song is too long, too short or too repetitive. Nor is every song a mind-numbing collection of blasts; instead there are some great bone-crunching dynamics which will cause cranial damage to the unwary headbanger!

Musically, they are a little reminiscent of classic American and European death metal, but not slavishly copying either style – think old Cannibal Corpse, Obituary and Malevolent Creation meeting Fleshcrawl and Morgoth in a dark alley. This is definitely a band for those who enjoy their death metal dark, heavy and seeped in atmosphere – like a lump of meat in a maniac butcher’s shop, I’m hooked.

4/5

Posted by Jon

Debiut tych warszawiaków przyjąłem bardzo ciepło i długo nie mogłem się od niego uwolnić. Jak jest z jego następcą? Mniej fekalnie i mniej zaporowo. Zawiedziony to może za mocne słowo ale spodziewałem się bardziej odczuwalnego kroku na przód. To co dostajemy w łapska to minimalistyczny death metal podany z gracją mieszania cementu, łopatą. Bezkompromisowy to za dużo powiedziane ale na pewno stara się taki być. Mamy tu namiastkę grind'owego jebnięcia ale to tylko namiastka, która nie wiedzieć czemu przywiodła mi na myśl dokonania Mortician. Brzmienie jest przytłumione i to chyba najbardziej wpłynęło na mój odbiór materiału. Niby pasuje do tej konwencji ale z drugiej strony... brzmi garażowo. Zdaję sobie sprawę, że nie wszystko musi brzmieć gładko i ostro ale uważam, że do wyjazdu z kopyta jakie serwuje Ferosity, lepiej by to pasowało. To co przyciąga uwagę do "Primordial Cruelty" to ponownie klimat w jakim obraca się zespół (tytuł krążka dobrze obrazuje zawartą na nim muzykę) oraz "zagraniczny feeling". Zespół ma bardzo dobrą zdolność adaptacji swojej muzyki do klimatu jaki chcą osiągnąć. Gdybym się nie zastanawiał nad tym jak mógł powstać ten materiał to uznałbym, iż panowie założyli sobie, że pojadą bez hamulców po gęstym, głównie wolnym tempie, utkanym niczym grindcore'owe blasty. Do tego dorzucą wokal spod znaku brutal death i zagrają w taki sposób aby tynk zaczął sypać się z sufitu. Jedynie na polu perkusji można było zrobić więcej a tak, mamy tu niezbędne minimum. Plan taki jest domeną głównie bardzo młodych kapel, które chcą się "wyszumieć". W tym wypadku mogę stwierdzić, że jest to chęć "robienia swojego" i nie potrafię odmówić "Primordial Cruelty" tej "młodzieńczej pasji", która mimo wszystko jest już z lekka ograna. Jak widać, odczucia mam mieszane, jednak po przeliczeniu, bilans krążka wychodzi na plus. Po lekkim zniesmaczeniu z początku, gdzie tchnie nudą, potem jest ciekawiej. Na "Overthrown Divinity" widziałem większy potencjał i generalnie byłem pozytywnie zaskoczony. Tutaj poprzeczka wisi wyżej a Ferosity prawie do niej doskoczyło.

Recenzent: Rimmön
Moja ocena: 7.5/10

Pamiętam, jak dwa lata temu wysoko, jak na moje standardy oceniłem demo tej warszawskiej formacji. Jak jest dziś z debiutanckim longplayem FEROSITY???? Ha, jest jeszcze lepiej, choć żadnej zmiany kierunku muzycznego tu nie uświadczymy. Chłopaki bardzo dobrze wiedzą czego chcą i słychać, że czują się w tym bagienku jak ryba w wodzie. Grany przez nich death metal może nie poraża oryginalnością, lecz swym dosadnym smakiem "niemile" oddziałuje na moje bębenki uszne. Muzycy FEROSITY udowodnili, że dzięki umiejętnemu wykorzystaniu prastarych metod rzeźbienia death metalu można co nie co jeszcze z tej skostniałej formuły wycisnąć. Nawet ewidentne momentami podobieństwa do CANNIBAL CORPSE czy nawet SIX FEET UNDER wcale tu nie wadzą. Najprawdopodobniej dlatego, iż chłopaki z Fero nie traktują swej gry rzemieślniczo. W ich grze czuć zaangażowanie. "Primordial Cruelty" nie ma choćby jednego słabego momentu. Do tego ta niesamowita chwytliwość!!! Jak dla mnie album wnoszący znacznie więcej kolorytu niż ostatnie propozycje amerykańskiej czołówki. Chyba wystarczy za rekomendację?!?!?!?

ocena: 8,5/ 10

autor: Narmer

Stil: Death Metal

Label: Redrum666

Punkte: 11/13

Spielzeit: 30:40

Eine der dicksten Überraschungen der letzten Monate ist mir mit "Primordial Cruelty", dem Zweitling der polnischen Deather Ferosity, in die Hände gefallen.
Endlich mal wieder ein Ausrufezeichen hinter der These, dass Death Metal nicht ausgelutscht, nicht am Boden, nicht der Langeweile ausgeliefert ist.
Und endlich der längst überfällige Wink aus dem Untergrund...

Um einen ansatzweisen Vergleich anzustellen nehme man Monstrosity's "Ceremonial Void" nur moderner und druckvoller und kombiniere es mit einer langsamen Variante von Malevolent Creation's "Divide And Conquer".
Diese Schnittmenge lässt sich wunderbar in die Mitte von "Primordial Cruelty" setzen, was als Kompliment verstanden werden darf.
Aus jeder Note dringt die unbändige Energie der todesmetallischen Gegenwart, optimal maximiert von der brachialen Produktion, die vorrangig dem Riffing und natürlich der Köter-Stimme tonnenweise Pfeffer einbrennt.
Auch verheben sich die Polen nicht an der ständigen Variation des Songwritings, sondern jonglieren meisterlich mit den Elementen - das Schrammel-Fundament wird durchzuckt von griffigen Leads und einprägsamen rohmelodischen Passagen; die totale Abrechnung steht zu keiner Sekunde auf dem Spiel.
Stellenweise schiessen mir sogar Parallelen zum ultra-bösen Death Metal der legendären argentinischen Kellerkinder von Vibrion durch den Kopf, denn denkt man sich "Erradicated Life" ins neue Jahrtausend, so findet man die logische Fortsetzung musikalischer Evolution.

Ich freue mich, "Primordial Cruelty" jedem harten Knochen ans Herz legen zu dürfen und setze gesteigerte Hoffnungen in die zukünftige Entwicklung von Ferosity, denn die vorhandenen Gegebenheiten lassen eigentlich keinen anderen Schluss zu, als dass sich das Quintett an die vorderste Front der europäischen Keulen-Szene wird kämpfen können, sofern man dauerhaft einen patenten Label-Partner zum Schulterschluss bewegen kann.

Ferosity - "Primoridal Cruelty"

(CD '09 / Redrum 666 Records)

Znowu dobre dni nastały dla polskiego death metalu. Nie, żeby kiedyś źle mu się wiodło, bo nasza scena zawsze należała do jednych z najmocniejszych i najbardziej wartych zainteresowania. Ale ostatnimi miesiącami ukazało się na rynku kilka wyjątkowo znakomitych albumów – np. MASACHIST, LOST SOUL, BEHEMOTH, STILLBORN, na dniach ukazuje się nowy CD TRAUMA. A to nie wszystko, bo gdzieś obok warto też zwrócić uwagę na niektóre mniej znane kapele, których muzyka również skutecznie potrafi pozamiatać. Wspomnę o moim ulubionym EMBRIONAL, ale także o FEROSITY! Ich debiutancki CD „Overthrown Divinity” to już był kawałek niezłego grania, a najnowszy long, „Primordial Cruelty” jedynie ten fakt potwierdza i na stałe (oby) wpisuje nazwę FEROSITY do czołówki polskiego death metalu. Powiem krótko: płyta jest zajebista. Jest to świetny, krwisty ochłap death’owego mięcha zagranego w iście amerykańskim stylu, wzorowany na najlepszych gatunku, od wczesnego CANNIBAL CORPSE, poprzez MONSTROSITY, aż po SUFFOCATION. Nie dajecie wiary? Ot posłuchajcie choćby „Purity and Depravation”!!!!!!!! Jakże zacny to kawałek, a przecież nie jedyny, na jaki warto zwrócić tu uwagę. „Primordial Cruelty” jest jednak równą płytą, bardzo solidną i wydaje się dopracowaną tak mocno, że nie ma właściwie na niej słabych punktów. Albo ja nie potrafię takowych dostrzec. FEROSITY to jednak totalny old school, głównie oparty na średnio szybkich, miażdżących riffach, choć zdarzają się tu zarówno wypady w zwariowane szybkie partie, jak i masywne, powolne granie. „Miserable and Augury” to przykład, jak wolno potrafi FEROSITY zagrać, nadal przy tym zachowując energię i intensywność, podobnie jak znakomity „Seeds of Evil” – pamiętać należy jednak, że nic nie jest proste, tak i aranżacje, struktury utworów FEROSITY są bogate w zmiany temp, przejścia i wszystko to, co czynić ma utwór ciekawym. „Revelation Through Consciousness”, czy wspomniany już „Purity and Depravation” to jedne z najszybszych fragmentów płyty, które nieźle dadzą wam po czerepie, wypruwając przy tym flaki i obdzierając ze skóry. Pięknie. Bez dwóch zdań trafił się bardzo dobry death’owy kąsek i błąd popełni ten, co nie zwróci na niego uwagi. Zwłaszcza, że swoje płyty REDRUM sprzedaje za grosze.

autor: Astus
ocena: 8/10

Wpisał: Mortis
12.04.2010.

Poprzedni materiał Ferosity bardzo mi podszedł, w międzyczasie widziałem ich na Metal Time pod Malborkiem, gdzie obronili się na żywo - teraz z "Primordial Cruelty" masakrują jeszcze bardziej. Album zaskakuje szczerością swojego brutalnego przekazu. Nie ma tu silenia się na kombinowanie, jest po prostu oldschoolowy death metal podany w najbardziej prostacki sposób i według mnie to właśnie stanowi o potędze tego materiału. Po prostu świetnie się tego słucha. Zespół rozwinął się pod każdym względem, chociaż już za czasów "Overthrown Divinity" niewiele im można było zarzucić. Wciąż sporo w tym starej amerykańskiej sceny, niewiele oryginalności... ale who cares kurwaaa! Dla mnie liczy się tylko to, że mi się to bardzo podoba. Ktoś kiedyś gdzieś (pewnie ktoś mądry) powiedział, że najważniejszy jest trzeci album, bo pokazuje w którą stronę pójdzie zespół. W którą stronę pójdzie Ferosity to ja nie mam żadnych wątpliwości, oby tylko poziom został zachowany. Ale po co się martwić na zapas, skoro w odtwarzaczu kręci się taki fajny krążek?

Jeżeli myśleliście już, że prawdziwy, surowy i oldschoolowy death metal nie żyje, przez ułamek sekundy odczujecie zdziwienie. Będzie to jedynie moment, gdyż potem ta płyta rozsadzi Wam czaszki.
Nazwa Ferosity już mówi nam dużo o muzyce zespołu. Jest sroga, dzika, nieposkromiona i niewiarygodnie mocna. Brzmienie, jakie udało się osiągnąć na albumie po prostu powala swoją brutalnością, głębią i ciężkością. Jak na polskie studio, jestem pozytywnie zaskoczony profesjonalnością nagrania. Wszystko brzmi tak, jak powinno; najważniejszy jest wokal i perkusja, gitary stanowią dla nich tło. Nie odnosi się wrażenia skumulowania masy dźwięków w jednym momencie, jak słychać to w niektórych produkcjach. Linie poszczególnych instrumentów, choć tworzą spójną całość, nie przeszkadzają sobie nawzajem.
To co najbardziej powala to oczywiście wokal Pavulona (Paweł Kędzierski). To czysty, totalnie nieposkromiony, demoniczny, basowy pomruk, tworzący cały klimat na płycie. Pozostali muzycy mają dobry timing. Do tworzenia klimatu przyczyniają się świetne zagrane zmiany tempa i spowolnienia. Szczególnie słychać ich moc w kawałku "My Seeds Of Evil", który zagrany jest w stylu starego Carcassa czy Obituary. Ogólnie rzecz biorąc, Ferosity wzoruje się właśnie na prekursorach gatunku, jakim jest death metal. Dają o sobie znać romanse z Morbid Angel, Cannibal Corpse, Dismember. Muszę Wam jednak powiedzieć, że jeśli chodzi o ciężkość brzmienia, w porównaniu z Ferosity, Death Chucka Schuldinera to dzieci bawiące się w piaskownicy foremkami. Zabijcie mnie za niszczenie świętości, lecz "Spirit Crusher" miał zmiażdżyć duszę, a Ferosity miażdży Cię całego, połyka i wypluwa w kawałkach.
Nieoczekiwane przejścia to także plus tego krążka. Widać, że nie są one przypadkowe. Słychać je między innymi w utworze otwierającym płytę. Brakuje mi jedynie takich dynamicznych solówek i tego co słyszymy w końcówce kawałka "Cruelty Incarnated". Ten popis świadczy o tym, że Ferosity również potrafi grać nieco szybciej. Szkoda, że na krążku nie znalazło się więcej takiej wirtuozerii. Wiadomo, z założenia album miał być surowy, jednak gry w takim stylu nigdy za wiele. Zdecydowanie mój ulubiony numer na płycie. Do wartych uznania zaliczę także wspomniane "My Seeds Of Evil" oraz kawałek numer 8 - "Revelation Through Consciousness".
Ferosity zdecydowanie nie można odmówić tej produkcji spójności. Całość jest utrzymana w jednym tonie, przez te pół godziny masz ochotę wprawiać swoją głowę w nieustanny headbanging. Wspomnę jeszcze o wstawkach Pavulona na drugi wokal, które bardzo mi się spodobały ze względu na słabość do starych produkcji kanadyjskiego Kataklysmu. Na płycie nie ma udziwnień, to "raw" dla prawdziwych hardcorowców, którzy już dość mają "upgradowania" death metalu. Nie jest to kąsek dla fanów nowej fali deathmetalowego brzmienia. Jest to raczej surowy, krwisty stek dla starych wyjadaczy, którym brakuje porządnej dawki starej-nowej muzyki. Kawałków mogłoby być więcej. Chociaż przyzwyczailiśmy się do zamieszczania około dziewięciu, kilka dodatkowych z pewnością zaspokoiłoby głód największych rzeźników.

Za odkryciem Ferosity dla polskiej sceny stoi wytwórnia Redrum666. Trzeba powiedzieć, parafrazując nazwę, że moje bębenki dzięki takiej muzie stają się czerwone. Oby więcej takich produkcji. Na stronie MySpace grupy, możecie się również zapoznać z dwoma kawałkami z poprzedniej płyty: "Overthrown Divinity".

Zespół rozpoczął działalność w 1999 roku. Tworzą go oprócz Pavulona: Piotr "Habib" Pyrzanowski i Marek "Marro" Wróbel grający na gitarach, Tomek "TommyDevil" Jachimek na basie i Sebastian "Sebek" Kubajek, który usiadł za siejącymi postrach bębnami.

OCENA: 8/10
Autor: Jacek Dąbrowski

Ze stołecznym Ferosity miałem już do czynienia przy okazji ich debiutanckiego materiału, który recenzowałem w swoim papierzaku. Jakieś półtora roku temu widziałem ich również na koncercie w Lublinie. Teraz z kolei przyszedł czas na "rozprawienie się" z ich najnowszą pozycję zatytułowaną "Primordial Cruelty". Przynosi nam ona kawał świetnego, brutalnego death metalu inspirowaną klasyką amerykańskiej szkoły. Dziewięć kawalków stoi na solidnie wypracowanym, równym poziomie. Aranżacje nie ograniczają się do technicznej naparzanki, znajduje się tu miejsce również dla fragmentów wolniejszych (jak chociażby w "My Seeds...") czy umiarkowanych, bujających i bardzo rytmicznych partii. Czasem niektóre momenty zajeżdżają mi nawet slamami. Wszystko wydaje się być skrupulatnie przemyślane, nawe układ utworów na krążku (numery wolniejsze przeplatane z tymi bardziej opartymi na blastach). Wokale dominuje ciężki, grobowy growl, od czasu do czasu wspierany skrzekami. Brzmienie jak na na moje ucho jest bez żadnych wpadek- selektywnie, z kopem, ale jednocześnie z zachowaniem klimatu klasycznego death`u. Gitary są dopracowane i wypieszczone, wyjątkowo mocarnie wypadają we wspomnianych wcześniej zwolnieniach. Solówek jest jak na lekarstwo, a szkoda, bo te, które są, robią jak najbardziej pozytywne wrażenie. Niedługie, konkretne. Ferosity wydało naprawdę bardzo porządną płytę, która zbliża ten zespół do czołówki deathmetalowego, bezkompromisowego grania w naszym kraju.

Dodano: 08.04.2010
Autor: Kwiecio
Ocena: 5 /6

BLACKASTRIAL MAGAZINE NR 01/2010

FEROSITY „Primordial Cruelty”

5/6

Ferosity, jak na zespół z ponad dziesięcioletnim stażem, zbyt rozrzutny wydawniczo nigdy nie był. Oto bowiem mamy do czynienia z debiutem tej stołecznej hordy. Tu skorzystam z okazji i szepnę słówko do szarpiącej druty młodzieży, która obecnie szybciej ma na koncie debiut wydawniczy, niż w rzeczywistości opanuje trudne metalowe rzemiosło - radzę posłuchać sobie "Primordial Cruelty" i wziąć sobie głęboko do serca, iż czas jest najlepszym nauczycielem. Tyle abstrahując, gdyż chłopaki z Ferosity wiedzą o tym doskonale. Dziesięć lat wspólnego muzykowania dało niesamowite efekty, którymi my żuczki możemy się teraz po bezkres cieszyć. Debiut warszawiaków brzmi dokładnie tak jak lata temu zaplanowali to sobie Trey Azagthoth, Chuck Shuldiner i wielu, wielu innych prekursorów gatunku. Jest niesamowicie ciężko, ale z drugiej strony płyta utrzymana jest w dość szybkich tempach, całość bardzo dobrze zrealizowana, ale pomimo zawodowej produkcji materiał ten nie zatracił takiego specyficznego, piwnicznego ducha (brawo!). Gdyby "Primordial Cruelty" ukazała się jakieś piętnaście-dwadzieścia lat temu gwarantuję, że nie dopchalibyście się po autografy, hehe. Kolejne bardzo dobre wydawnictwo Redrum666. Ach, warto jeszcze wspomnieć o wokaliście, który swoim ciężarem, amerykańskim growlem sprawia wrażenie, jakby płynął obok instrumentów. Bardzo ciekawe rozwiązanie, które w obecnym death metalu można spotkać niestety coraz rzadziej.

Krzysztof Dobrowolski

FEROSITY - "Primordial Cruelty"
Redrum666 2009

Muzyka: Old School Brutal Death Metal
Strona Internetowa: www.ferosity.pl
Czas Trwania: 30:41 minut (9 utworów)
Kraj: Polska

Oto kolejny produkt FEROSITY… Album został nagrany w listopadzie 2008 roku, a wydało go Rerum666… więc materiał nie jest już świeży…

FEROSITY jak zawsze uderza death metalowym okrucieństwem pełnym ciężkich i brutalnych manifestacji podczas których mamy do czynienia z miażdżącą emanacją agresji… Już od samego początku album nasunął mi skojarzenia z MORBID ANGEL, głównie dzięki ciężkim i bardzo zmiennym rytmicznie tematom, które chwilami wydają się być wręcz rachityczne i zaskakujące… by nie określić ich jako progresywne, aczkolwiek nieoczekiwane zmiany tempa, gitarowe zmiany natężenia, psychodeliczne solówki i polifoniczne, monstrualne partie growlingu są tutaj normą tworzącą niszczycielską ścianę dźwięku.

„Primordial Cruelty” tworzy różnorodne rozwiązania potężnych dźwięków pozornie sprawiających wrażenie muzycznego chaosu. Jednak zdecydowanie jest to kontrolowany chaos gdzie przeplatają się brutalne i pełne furii motywy z przeraźliwie miażdżącymi wokalno-instrumentalnymi akcentami oraz gitarowymi piskami… Album jest bardzo dojrzały aranżacyjnie. Nawet rzekłbym, że jest to dość skomplikowana aranżacyjnie odmiana death metalu… Całość rozsiewa wokół mroczny i złowieszczy klimat, który miejscami jest intensyfikowany przez kilkusekundowe intra poprzedzające niektóre utwory.

Szczerze mówiąc dawno nie słuchałem tak dobrego death metalu.
Ocena: 8.0/10
Gnom

FEROSITY - Primordial Cruelty

Jeśli czytaliście już wywiad z tą grupą to już wiecie ,że to ich nowy
materiał.Co do poprzedniego wydawnictwa tej warszawskiej grupy to bardzo
wielkiego wrażenie na mnie nie zrobiło,ale był to dobry krążek
trzymający poziom.Słuchając 'Primordial Cruelty' widać ,że kapela
zrobiła cholernie wielki postęp.brzmi to o wiele bardziej
przemyślanie,dojrzale i składniej.na każdy utwór składa się wiele
ciekawych patentów,które płynnie się przeplatają nie zostawiając żadnej
luki w muzyce.Chłopaki wiedza kiedy szybciej dojebać,kiedy zwolnić i
zmiażdżyć.Odnosząc się do poprzedniego krążka każdy instrument brzmi o
klasę lepiej,Bębny doskonale współgrają z reszta instrumentarium,wiosła
idealnie spółgrają,solówki niemal 'morbidowskie' które są wyraźne i są
bardzo mocnym punktem na tej płycie.Bardzo podeszła mi ta płytka,chyba
ze względu na wcześniej wspomnianą płynność utworów,dobre wyczuwanie
temp i róznorodnośc.Jesli lubicie Sinister,Bolt Thrower,Immolation to
bierzcie smiało bo to kawał solidnej roboty.

FEROSITY „Primordial Cruelty”
CD `09 (Redrum666)

[5/6]

Drogie dziatki, witam Was serdecznie, ciesząc się, że kolejna odsłona FEROSITY jest lepsza od swojego poprzednika („Overthrown Divinity”). W tym biznesie warto jest postawić kartę na pole z napisem „rozwój”, co niewątpliwie zrobiła zakręcona super piątka warszawiaków. Przede wszystkim mamy bardzo mroczną okładkę, w starym stylu, lub grafikę kasety VHS (horroru z początku lat 90-tych). Wszystko jest wykonane solidnie, zresztą po Redrum666 nie spodziewałem się żadnej fuszerki. Zapytacie pewnie, czy oprócz okładki w zespole zmieniło się coś jeszcze. A pewnie, że tak! Włosów trochę mniej, człowiek doświadczenia nabiera, to i muzyka staje się bardziej trójwymiarowa i plastyczna. Album „Primordial Cruelty” brzmi nowocześnie i czysto, zachowując przy tym klimat z sali prób. Zresztą takich rodzynków, którzy starają się wdrażać na plastikowy rynek wzór starej szkoły jest niewiele, także tym bardziej należą się chłopakom duże oklaski! Od razu, co rzuca się w uszy, to wyciągnięte na przód wokale i centralki, które wiodą prym. Riffy gitarowe (troszkę schowane) układają duże betonowe kloce na ziemi, dzięki czemu kompozycje są ze sobą dobrze zespolone. Jak zapewne się domyślacie, nadal słyszymy dwa rodzaje krzyku, Barnsowski „uuuuuu” i „arghhh” i właśnie przy wokalu chciałem zatrzymać się na dłużej. Jego linie są poskładane tak, jakby były zupełnie oddzielną ścieżką. Raczej brak tu typowej akcji, że gardłowy jedzie po riffie. Jest sam sobie sterem, żeglarzem i okrętem, a my mamy więcej zabawy z rozszyfrowaniem samej muzycznej wkładki od tego kaznodziejsko wokalnego tropu. Im dalej w las, tym jest coraz ciemniej, utwory nabierają zupełnie innego charakteru. Otwierający płytę „In The Eyes Of Beast I Reflected” jest jedną z najbardziej rozbudowanych aranżacyjnie kompozycji. Dużo przejść i fajnych riffów oraz oczywiście kultowe solóweczki, nie jakieś tam „ped****” zawodzenie, ale siarczyste i wymęczone wajchy. Takich momentów na „Primordial Cruelty” odnajdziecie więcej, lecz tak, jak wspominałem, im bliżej końca albumu, tym kawałki stają się bardziej smoliste i mroczne. Mam głęboką nadzieję, że trzecia propozycja FEROSITY okaże się jeszcze lepsza! [Sabian]

FEROSITY - Primordial Cruelty

Można nie lubić naszej stolicy za wiele różnych rzeczy, ale jednego odmówić jej nie można – ostatnimi czasy obrodziła kilkoma naprawdę znakomitymi projektami. Niedawnym odkryciem z tamtych stron był niezwykle udany debiut Gortal. Nie zdążywszy ochłonąć po tej płycie, nadszedł czas na kolejny zespół „Born in W-wa”. Panie i Panowie – Ferosity i ich danie główne w postaci płyty „Primordial Cruelty” czas przedstawić.
Chłopaków z Ferosity spotkał podobny los jak ich kolegów z Gortal. Mianowicie musieli oni odczekać z lekka dekadę, aby doczekać się wydania debiutanckiego krążka. Trzymanie zespołu przy życiu mimo ciężkiej sytuacji personalnej opłaciło się. „Primordial Cruelty” to kawał potężnego death metalowego pierdolnięcia. Trzeba jednak wspomnieć o jednym – nie jest to płyta dla nowomodnych „wyznawców” gatunku. Sympatycy nowoczesnego brzmienia, technicznych fajerwerków i onanistycznych popisów instrumentalnych nie mają tu czego szukać. Ferosity postawiło na klasyczne podejście do tematu i przywaliło potężnym, ale mocno oldschoolowym materiałem. I to właśnie jest główną zaletą krążka. Nie sili się na powielanie pokrętnych pomysłów młodych zespołów, nie stara się także klonować w większości niepojętych struktur utworów młodych „gwiazd” sceny death metalowej. Chłopaki wiedzą, co chcą grać i wychodzi im to znakomicie. Nie da się nie usłyszeć wzorowania na największych zespołach amerykańskiej sceny death metalowej, ale czy to jest wada? Nie sądzę. Umiarkowane i przemyślane zabiegi związane z tymi inspiracjami spowodowały, że „Primordial Cruelty” od samego początku do końca jest albumem po prostu fenomenalnym. Kompozycje są mało skomplikowane, krótkie, ale skumulowana w nich energia pozbawi rezonu największych twardzieli. Budowane na „klasycznych” riffach i mocnej, miarowej grze perkusji niszczą wszystko i wszystkich niczym buldożer – nieustępliwie i bez żadnych skrupułów. Dodając do tego bardzo dobrze dobrane, niskie, głębokie, mocno przybrudzone i do bólu staromodne brzmienie powstaje definicja oldschoolowego death metalu A.D. 2009. Bodaj największą zaletą tego krążka jest to, że najzwyczajniej w świecie dobrze się go słucha. Nie męczy miliardem pomysłów zawartych w kilkusekundowych przestrzeniach, nie przytłacza słuchacza, ale mimo to serwuje mu porządny strzał prosto w pysk – bezlitosny i bardzo bolesny. Co prawda po jakimś czasie mała różnorodność treści utworów przyczynia się do odczucia nudy, ale w finalnym rozrachunku przymyka się na to oko racząc uszy dobijającymi do ziemi zwolnieniami oraz spektakularnymi przyspieszeniami.
Żyjąc w czasach bogatych we wszelkiego rodzaju chłam (nie tylko metalowy) warto zwrócić uwagę na albumy, które swoją formą wracają do czasów świetności muzyki metalowej. Takim krążkiem, swego rodzaju hołdem dla przeszłości jest „Primordial Cruelty”, który – mam nadzieję – otworzy chłopakom z Ferosity drzwi do kariery nie tylko w naszym kraju.

[8/10]

FEROSITY - Primordial Cruelty

Stołeczny kwintet Ferosity od dłuższego czasu, pospołu ze swoim wydawcą, anonsował swój drugi z kolei album, który bez zbędnego owijania w bawełnę, już na etapie zapowiedzi, zaadresowany został do miłośników starego, sprawdzonego i wysłużonego death metalu. Notabene warszawiacy konsekwentnie podążają ścieżką, którą wytyczyli sobie na debiutanckim materiale, więc każdy, kto miał przyjemność obcować z „Overthrown Divinity” i polubił ten album, może bez wahania sięgnąć po jego dojrzalszego następcę.
Chyba w pewnym sensie adekwatnie do tytułu, longplay ten zawiera pół godziny metalu śmierci okrutnie zainspirowanego najlepszymi amerykańskimi wzorcami wczesnych lat `90-tych, kiedy swoją krucjatę rozpoczynały Cannibal Corpse, Suffocation, Vital Remains, Incantation czy Malevolent Creation. Oczywiście porównania te bardziej odnoszą się do charakterystycznego brzmienia, jakie wykreowały wspomniane załogi oraz kilkanaście innych, niż do stricte muzycznego wzorowanie się na nich. Ironicznie de facto Ferosity Ameryki nie odkrywa, nie wnosi absolutnie nic nowego do zdezolowanych wzorców gatunku, niemniej „Primordial Cruelty” wysłuchałem kilkakrotnie z nieukrywanym bananem na twarzy. Dewastujące, wgniatające gitary, motoryczna, walcowata sekcja oraz raz wściekły, a innym razem głęboki wokal Pavulona nie zostawiły na mnie suchej nitki. Nie ma na tej płycie obłędnego furiactwa, rozbuchanej wirtuozerii, nadętego megalomaństwa czy diabli wiedzą, czego jeszcze, aby udowodnić, z jakim to killerem mamy styczność. I to mnie właśnie ujęło!!! Zrozumiały, solidnie skomponowany i odegrany brutalny death metal, na jakim zęby zjadłem w młodości, do którego z przyjemnością wracam dzięki takim zespołom jak Ferosity. Na marginesie podziwiam też kolegów, że jako jeden z niewielu zespołów w naszym kraju, tak wyraźnie hołdują temu nurtowi, kiedy zdecydowana większość zespołów kombinuje, czym tu jeszcze zaskoczyć i przyciągnąć fanów. Szczerość bije z tej muzyki, pasja oraz niewyrażalna naturalność, za co chwała stołecznym mordercom. Kariery z tego wielkiej nie będzie, o pieniądzach można zapomnieć, natomiast tacy jak ja entuzjaści zawsze będą mieli respekt dla ich spuścizny twórczej. Oby takich porąbańców o podobnych preferencjach było więcej, aby zespół nie zniechęcił się nam i dalej z uporem sączył śmiercionośny jad w swoich dokonaniach.

[4/5]

Dodane: January 4th 2010
Recenzent: GRZEGORZ FIJAŁKOWSKI

Ferosity - Primordial Cruelty (2009)

Primordial Cruelty is the full-length debut of the Polish Ferosity, a band with a sound more decidedly old school than many of their peers; and by 'old school' I don't mean early 90s Vader, but versed in the rough and rugged USDM sounds of Malevolent Creation, Deicide, Death, Obituary and Barnes era Cannibal Corpse. Though the band shows a propensity for chugging rhythms, these are all deliciously archaic, deep and heavy, often offset with eerie but melodic picking. Pavulon's vocals are a hammer, stepping out of time from 1991 to once again flatten you, the core vehicle of the band, driving forth the drums and infectious guitars.

This is not one of those albums you pick up and become instantly addicted to. After my first listen through I was rather undecided, but on the subsequent spins each track began to grow on me, and this is in fact a great effort which offers a good variety of slogging paces ("My Seed of Evil", "Revelation Through Consciousness") and more quickened tendencies ("Cruelty Incarnated", "Purity and Depravation") where needed. The band also has a good sense for atmosphere, there are a few songs which begin with creepy intros that again, recall the heyday of gloomy 90s death metal.

I'm certainly impressed by this debut, and it's one of the better old school death metal albums this year which does NOT venture down the Swedish Hand Path. None of the Sunlight studio guitar tones, no brazen use of melody (it exists here, but in a subtle and effective context), none of the complexity of the band's peers Lost Soul, Decapitated, or Behemoth. This is decrepit, bludgeoning darkness the likes of Tomb of the Mutilated, Deicide, The Ten Commandments, and Cause of Death. I'd advise you check it out.

Highlights: Calamity of Putridity, My Seeds of Evil, Almighty Fear, Cruelty Incarnated

Verdict: Win [8.5/10]

FEROSITY - Overthrown Divinity

I don't usually like to start a review with a question but since it's gnawing away at me like the threat of invisible germs to an OCD sufferer, I have to sincerely ask why would anyone name a Death Metal band, "Ferosity"? Why not something ear catching or that adds a certain relish to the tongue like say, "Vehicular Manslaughter" or "Crackwhore Zombie Abusement Park" or something? When I think of "Ferosity" I then think of some new hip caffiene or testosterone laced energy drink marketed to 20-something alpha male college jocks with enough raging hormones to prompt them to hump even the neighborhood fire hydrants.

Nevertheless, Ferosity plays a very simple, groove oriented form of Death Metal that's obviously influenced by the likes of Dying Fetus. Put it this way, if Dying Fetus was actually one of those bargain bin instructional dance videos that aid sickly, vitamin deficient and bespectacled high school nerds in impressing the snobby homecoming queens at the next senior dance then Ferosity would certainly be the newly confident kings of smoothing charisma. In fact, these guys are probably better at being Dying Fetus than Dying Fetus themselves. Of course, if you have indeed heard their music at least once in your lives then perhaps you know what I'm talking about; the mosh pit inducing breakdowns, slam riffs, vocal patterns that practically emulate the street swagger of hip hop music, etc. Basically, a more primitive, ghetto form of brutality aimed at pulling the heart strings of Hatebreed and Madball fans who may have felt that the latter have finally lost their street cred or tough guy edge so to speak. As you can probably already tell, I've never been a fan of this style of Death Metal perhaps because both musically and aesthetically, it misconstrues to its audiences what Death Metal is supposed to be about. Death Metal should not be something that makes you want to dance and jump about like you're at a backyard wrestling event for crying out loud! It should envelop one with a sense of isolation, despair, and even possibly make one deeply examine his or her own mortality to the point of practically question everything they've ever known or perceived in their day to day humdrum life. Well, I don't mean to pontificate here but I suppose you all know what I'm trying to get at here.

What I do feel that successfully separates these guys from being just another slam DM clone however is thankfully the pitch black aura that at times permeates the air like a black, toxic mist. For starters, the frantically paced and viscous as black, molten lava-like riffing together with the really low, guttural Craig Pillard-esque vocals eerily recall some of Incantation's best moments circa '93 and at best sort of remind you of how amazing the genre was back in the early 90's before the Hot Topic crowd made it more listener friendly. Furthermore, the band at least does a nice job of fluctuating between tempo shifts rather abruptly at times as if to express a more schizophrenic feel or perhaps a state of emotional collapse. The third track, "Mankind Dies" is a prime example (and rare exception of how DM should be done) as the wild eyed frenzy of thrashier segments are broken up by moments of contemplative despair and doom (think Covenant era Morbid Angel) in between which overall suggests a narrative description between a helpless victim and an unemotional torturer. Indeed, the CD's slower, doomier moments actually possess more substance which makes the booty swaying, pit inducing parts seem so out of place that after awhile you begin to wonder how seriously these guys actually take themselves.

Though I'm not totally sold yet however, I'm still looking forward to seeing where the band's next opus takes them. After all, you do get a good sense of just how young these lads still are (at least judging by their bandpic) thus after some years of maturity, I can honestly see these guys finetuning and sharpening their craft more. Not a total disappointment but could definitely do without the alpha male theatrics otherwise these guys are nothing more than the genre's own worst parody.

Rob Aloi

FEROSITY - Overthrown Divinity

La storia dei polacchi Ferosity puň essere divisa in due periodi. Un primo nel quale il gruppo non ha mai lasciato la sala prove e che č durato appena un paio d'anni, dal 1995 al 1997, prima dell'inevitabile scioglimento a causa della cronica mancanza di musicisti. Un secondo periodo, che ha avuto inizio nel 2005, quando cioč il gruppo ha preso la decisione di riformarsi. Sebastian "Sebek" Kubajek (batteria) e Paweł "Pavulon" Kędzielski (voce) hanno anzi considerato questo il vero inizio della storia dei Ferosity (la storpiatura del moniker credo sia dovuta al fatto di distinguere i polacchi dai tantissimi gruppi chiamati Ferocity). La formazione č stata completata con gli innesti di Piotr "Habib" Pyrzanowski e Marek "Marro" Wróbel alle chitarre, e Tomek "TommyDevilll" Jachimek al basso.
"Overthrown Divinity" č stato registrato nel giugno del 2006 allo studio LA, in Polonia, ma ha dovuto aspettare fino al 2007 prima di essere pubblicato dalla Redrum666. A seguito della registrazione di questo CD, e dopo la sua pubblicazione, i Ferosity si sono distinti per un gran numero di concerti, grazie ai quali si sono guadagnati una discreta fama underground in patria.
La copertina di "Overthrown Divinity" č strana, a metŕ strada tra il visionario ed il fantascientifico. Sinceramente, non saprei dire cosa rappresenti: a occhio sembra il particolare ingrandito di un disegno piů complesso, tanto piů che l'immagine appare leggermente sfocata. Forse la cosa č voluta, forse no. Bisognerebbe chiedere al suo autore, Artur Szolc... Comunque sia, il libretto č di due pagine contenenti esclusivamente le informazioni relative alla registrazione, i ringraziamenti, i contatti ed una foto dei musicisti.
"Overthrown Divinity" contiene undici tracce per un totale di trentatre minuti di musica. Death metal puro, di vecchia scuola e di stampo americano. Un death metal aggressivo e brutale, suonato con la giusta attitudine. I vocalizzi del cantante sono incomprensibili, ed il suo gutturale č profondo e potente. Le due chitarre sono generose ed inarrestabili, e creano un muro sonoro compatto e consistente. La sezione ritmica č precisa e competente, e sorregge a meraviglia il lavoro delle due asce e del cantante. Il quintetto č in possesso di un'ottima tecnica e di un'intesa meravigliosa. E dimostra di avere le idee chiare. Per essere un album d'esordio, praticamente autoprodotto, "Overthrown Divinity" č realizzato in maniera assolutamente professionale. I suoni sono azzeccatissimi, i volumi sono giusti ed il suono č vivace, oscuro e mai piatto. I Ferosity sono l'ennesima riprova di quanto sia valida la Polonia, nel campo del metal estremo. Difficilmente un gruppo polacco fallisce, all'appuntamento su full-length. E "Overthrown Divinity" č senz'altro un disco degno di rispetto, capace di comunicare energia ed oscuritŕ, di inquietare e di spingere all'headbanging. Senza invidiare nulla alle produzioni di gruppi piů quotati.
Certo, il quintetto ha anche i suoi limiti, che perň sono i limiti classici di tutti i gruppi che si votino alla vecchia scuola di un genere. Certi riff, certi cambi di ritmo, il tipo di suoni, tanti clichč sono cose giŕ sentite e risentite. E' ovvio che, qualora si ami un genere musicale in un certo periodo della sua evoluzione, si tenda (anzi, si sia obbligati) a proporre certe soluzioni giŕ ampiamente sfruttate in passato. E questo č ciň che fanno i Ferosity. Perň, dalla loro, hanno un innato talento nello scrivere buone canzoni. Questo talento o ce l'hai, o non ce l'hai: non c'č via di mezzo. Ed i Ferosity sanno scrivere canzoni degne di nota. Le undici tracce qui presenti, pur nella loro brevitŕ, hanno caratteristiche ben definite: nessuna di esse si perde nel limbo delle "canzoni tutte uguali". Se all'inizio puň sembrare che un riff sia simile a quello di tante altre canzoni, sviluppandosi il brano assume caratteristiche personali, vuoi rallentando, vuoi accelerando, vuoi fermandosi e ripartendo. Idea dopo idea, i Ferosity dimostrano di saper maneggiare il death metal come fosse argilla nelle mani di un abile scultore. E questa abilitŕ dŕ forma a brani di tutto rispetto quali (ne cito alcuni, ma sono tutti validi) "Revenge", "God Of All", "And Death Shall Have No Dominion", "Prophecy" e "Temptation". Musica buona, che ricorda in alcuni frangenti i vecchi Morgoth, ma che porta nel suo DNA tracce di Dying Fetus, Immolation, Cannibal Corpse e cosě via.
La tracklist č completata da un brano bonus ("It"), la cui qualitŕ di registrazione č decisamente piů scarsa: probabilmente, proviene da una prova o da un demo mai pubblicato.
Il CD contiene anche una parte multimediale, contenente i video di "Prophecy" e "Born Like This". Si tratta di registrazioni prese dal vivo, amatoriale, con camera fissa. C'č inoltre la solita sezione contenente vari mp3 tratti da pubblicazioni della Redrum666: una scelta interessante, capace di stimolare i recensori, ma anche i vari acquirenti.
"Overthrown Divinity" č quindi un disco molto buono, contenente un death metal trascinante e ben suonato. Una nuova buona uscita per la Redrum666, ed un nuovo gruppo polacco da tenere d'occhio!
(Hellvis - Luglio 2008)

Voto: 7.5

FEROSITY - Overthrown Divinity

Wysłuchiwałem ostatnio narzekań kumpla, który twierdził, że w Polsce nie ma już dobrych, młodych zespołów death metalowych. Jego zdaniem w miarę wysoki poziom trzymają tylko stare, zasłużone kapele. Po tej rozmowie dałem mu do przesłuchania debiutancki materiał warszawskiego Ferosity i po dobrym osłuchaniu się z nim przyznał, że będzie musiał raz jeszcze zweryfikować swój pogląd. „Overthrown Divinity” rewolucją w death metalu żadną nie jest, ale przyznać trzeba, iż to mocny i solidnie skomponowany album. Słychać, iż goście z Ferosity dość mocno zapatrzeni są w amerykańską scenę początku lat 90-tych. Takie kapele jak Morbid Angel, Obituary, Gorguts, czy Monstrosity (Ferosity brzmi całkiem podobnie… przypadek?) z pewnością często goszczą w odtwarzaczach tych pięciu warszawiaków. Dość mocno trąci to wszystko oldskulem (jakoś dawno nie używałem tego słowa), może za sprawą niezbyt szybkich temp. Gitarzyści wcale nie starają się ścigać sami ze sobą, a pałker dość rzadko bierze się za blasty. Większy nacisk kładzie się tutaj na ciężar i „walcowatość” kompozycji. Oczywiście zdarzają się także szybsze, bardziej agresywne momenty, czy nawet całkiem skoczne piłowanie, ale przede wszystkim „Overthrown Divinity” ma za zadanie powalić słuchacza na łopatki i powoli, acz precyzyjnie zamęczać go na śmierć. Klimat skutecznie podkręcają bardzo udane, nietypowe intro i outro, oraz mroczny początek "Dead God Arrival". Zupełnie dobrze, jak na debiut, prezentuje się także cała okołomuzyczna otoczka tego materiału. Okładka jest dość ciekawa, a sama płyta, z oszczędnym, ale konkretnie wyglądającym nadrukiem schowana jest w twardej kopercie. Ogólnie mówiąc jest to bardzo dobry materiał, który z pewnością obroniłby się w jakiejś podziemnej amerykańskiej wytwórni.

Ocena: -7/10

Prezes

FEROSITY - Overthrown Divinity

I guess «Overthrown Divinity» would generally be filed in the (American influenced) brutal death metal section… and I agreed with this description. With a huge old school spirit and with technical guitar riffs schemes, you can expect some brutal death metal with an obvious American background. After several listens, I yet arrive to the conclusion that Ferosity have a lot more to than just another Dying Fetus, Immolation or Cannibal Corpse clone though. The overall theme is aggressive yet melodic riffing, guttural and incomprehensible vocals and above all fast paced yet groovy bass drums frameworks, however on closer listening there is a much greater depth to the music of this Polish five pieces and whilst not the most ground-breaking and innovative album in the nowadays everyday releases, the quality of the execution and the overall atmosphere generated make «Overthrown Divinity» stand out from the crowd. Brutal, groovy and technical.

Georges

FEROSITY - Overthrown Divinity

Nowadays, if you're playing a brand of death metal that is not over-technical, speed up to the max yet takes time to carve its unholy art into actual songs, you'd tagged as 'old school'. Ferosity fits this description perfectly. Hailing from Warsaw, their 2006 self-released debiut album gets a well-earned reissue. Shamelessly generic, yet well-oiled with that obscure atmosphere and a distinct early Morgoth influence, 'Overthrown Divinity' is '90s death metal made by fans for fans. [7] OZB

FEROSITY - Overthrown Divinity

After a short introduction Ferosity unleashes all their brutality over the listener. Crushing guitar riffs are thrown with utter violence against the listener´s ears and blasting drumming delivers madness. Pure guttural vocals are all over the place here, combined with a more agonic type of voice. This band has elements of pure brutal death metal combined with some old school influences that gives them a more mid paced feeling. And this mid paced rhythms and riffs, like the ones in "Mankind Dies" are essential to achieve extreme heaviness. The recording has a loud and compact sound making the band really sound crushing. And the two live videos will show you how this band delivers the goods on stage.

FEROSITY - Overthrown Divinity (Redrum666)

Cały pieprzony rok musieli czekać chłopaki z FEROSITY, aż ktoś życzliwy wyda im ten album. Co prawda materiał ten krążył w obiegu, ale wiadomo jak to jest bez oficjalnego wydawcy. W końcu dzięki chłopakom z Redrum możemy delektować się oficjalnym wydawnictwem tejże płyty. A więc tak, mamy tu do czynienia z death metalem. Z death metalem zagranym wedle sprawdzonych, amerykańskich hehe receptur. Oblany troszkę "sinisterowym" sosem. Tak mniej więcej to widzę. Starając się ocenić ten materiał pod kątem wąsko pojętego death metalu, warto by było zwrócić uwagę na naprawdę mięsistą produkcję. Jak dla mnie rewelacja. Nie spodziewałem się aż takiego "gniecenia". Należą się brawa. Druga sprawa - warsztat muzyków. Realnie i racjonalnie stwierdzę, że jest w porządku. Taki standard na tej scenie. Cieszy mnie fakt, że chłopaki nie komplikują na siłę swej muzyki. Nie wprowadzają nie zrozumiałych "smaczków", tak jak to mają w zwyczaju dzisiejsze kapele parające się tym szlachetnym gatunkiem. Dlatego też za całokształt daję mocną 7.
P.S. Na płycie mamy dodatkowo dwa numery live. W całkiem dobrej jakości. Warto to sprawdzić. POLECAM.

ocena: 7/10
autor: Narmer

FEROSITY - Overthrown Divinity

This first demo of Ferosity took so long, really. But for everyone who literally anticipated for this, seems like it's worth the long wait.

On the lighter side, all the while that the band had yet no official release until this one, "Overthrown Divinity", is proof of these Polish guys' determination in being among the predecessors of the music. This only shows, now that demo is out, as the band just obviously plays in a style along the lineage of genuine death metal. Gibberish as the literal content of the tracks may seem, a deep listening to the record will surface the passion in the music.

With the unintelligible vocal style of the band, it's doubtless that Dying Fetus is among their inspirations. But as claimed, Ferosity has their own sound, typically death metal as it is. We find some of the most overused riffs in nine of these 11 tracks (since there's one track each for an intro and outro), but these overused riffs, when mixed altogether, makes up a distinct original composition; take "God Of All" for instance, whose opening riff reminds us of an infinite list of older songs but builds an identity as the song progresses. In general, Ferosity brings us the kind of tracks that are easily remembered, ones that you would most likely want to growl with and probably, groove with. Though pounded by a modern energetic drumming, the overall tempo may give off a feel of the times of Morgoth. Perhaps, for the rawness, the CD can do without the computerized sound effects, especially the intro and outro, but with the way it is, this record is still just fine!

What else needs to be said? To hit the spot, this demo is just as good as a full-length; 11 tracks are obviously not few for a demo, considering the sound effects and all that. To scrutinize the mastering, the drums and guitars sometimes overwhelm the vocals in loudness, and that's what made me mention 'raw' a while ago. That's natural. Now I bet the debut album will be a re-mastered "Overthrown Divinity"... let's see which will be better!

FEROSITY - Overthrown Divinity

Death metal, one of my favorite styles in metal. Crushing, skull grinding, flesh ripping brutality and by far one of the most extreme styles of music that mankind has ever made.
But also a style with the most lack of variation (except for underground black metal).
With this little bridge I come to the band Ferosity.
This debut album has less or nothing new to offer for the average death metal freak. Standard old skool death metal like the old Cannibal Corpse and maybe some Sinister.
With the exception of a few nice ideas there is nothing exciting about this album.
Not the music which is o so mediocre. Not in the vocals which only contain some low almost gutural grunting. A little more variation would be nice.
But what really kills this release is the production. The few good moments are drowning in a dull production. With a more open sound, the whole album would sound way better.
The good moments pushes this album on the right side of score.

Rating: 60 /100

FEROSITY - Overthrown Divinity

Mają tę muzykę we krwi. Po prostu… Kiedy usłyszałem pierwszy raz „Overthrown Divinity” nie mogłem wprost wyjść z podziwu dla tych pięciu wariatów, którzy najwyraźniej głęboko w poważaniu mają to, co obecnie wyprawia się na rynku. Bez litości- tutaj liczy się tylko trzepanie łbem i walenie w mordę, ot co! Zwolennicy starego, niczym nieskażonego Death Metalu mogą czuć się zaproszeni. Niespełna pół godziny wystarcza, by wgnieść w ziemię, opluć i podeptać. Wierność zasadom to drugie imię Ferosity, hehe. Ciężkość Morbid Angel, głębia Immolation, surowość Incantation. Mam wyliczać dalej? Ferosity nie pędzi na złamanie karku, ale dawkuje takie ilości agresji i mocy, że padam na kolana i oddaję pokłon całkowicie uniżony tą potęgą. „Overthrown Divinity” to chora, obłąkana muzyka która jeśli padnie na równie nienormalny grunt znajdzie bezgraniczne zrozumienie. Można tylko kochać albo nienawidzić. Album idealny dla fanów rasowego, amerykańskiego Death Metalu! Dla reszty przykład, że metal śmierci ma się dobrze i póki co obejdzie się bez respiratora… Niech żyje śmierć!

autor: Kamil Trombik

FEROSITY - Overthrown Divinity

Gęba rozdziawiona – to najlepsze zobrazowanie mojego pierwszego kontaktu z muzyką rodaków z Ferosity. Już powoli traciłem nadzieję, że na świecie, a tym bardziej w Polsce, w ten sposób można jeszcze grać death metal !

Każdy, kto po kolejnym polskim zespole death metalowym spodziewa się muzyki do zarzygania przypominającej grupy pokroju Vader, czy Morbid Angel, Nile lub nawet Behemoth, mocno się zdziwi. To nie jest kolejny anonimowy zespolik wydawany przez Empire Records i dołączany do Thrash`em Alla. Nic z tych rzeczy ! Nie tym (na szczęście) razem !

Ferosity to warszawski zespół wcale nie aż taki młody, bowiem założony został w 1999r. Lecz dopiero w 2006 światło dziennie ujrzało pierwsze demo zespołu, zatytułowane „Overthrown Divinity”. Co prawda określenie „demo” niezbyt pasuje do omawianego materiału z uwagi na fakt, iż skromnie, aczkolwiek bardzo starannie wydany (kredowy papier książeczki i tylnej wkładki oraz nadruk na płytę robią świetne wrażenie) krążek, który długością materiału (jak na death metal oczywiście), produkcją oraz starannością kompozycyjną śmiało może pretendować do miana „dużej” płyty.

Ale, ale – odchodzę od sedna sprawy, czyli od muzyki. „Overthrown Divinity” to prawie pół godziny death metalu, ale klasycznego amerykańskiego death metalu – takiego jaki zawojował scenę metalową na przełomie lat 80 i 90 XX wieku. Od razu trzeba zaznaczyć, że zwolennicy „przesypywania ziemniaków” wiele tutaj dla siebie nie znajdą. To materiał utrzymany w wolnych i średnich tempach, choć czasami (aczkolwiek rzadko) pojawiają się przyspieszenia. „Overthrown Divinity” to materiał w którym postawiono na ultra ciężkie, potężne riffy oraz bardzo głęboki growl „Pavulona” połączony z jego blackowym skrzekiem. Nie powiem – taka forma ekspresji wokalnej zawsze robiła na mnie duże wrażenie. I tak jest tym razem. Skojarzenia z Immolation, starym Vital Remains, są jak najbardziej na miejscu.

Ale nie myślcie sobie, że to prosty jak konstrukcja cepa materiał, polegający na kilku rykach, skrzekach, paru walcowatych kawałkach i to wszystko. W odpowiednich momentach materiał jest zakręcony (głównie w riffach), co przywodzi na myśl skojarzenia z Morbid Angel. Przyznacie, że to bardzo zacne wzorce ? Bez żadnych nowości, bez masy ozdobników – tylko surowy death metal. Wspomniane powyżej zakręcenie muzyki świetnie ją urozmaica, a industrialny wstęp do „Dead God Arrival” jeszcze lepiej pozwala wczuć się w klimat płyty i daje swoisty oddech przed kolejną dawką muzyki.

Słówko o produkcji – przy pierwszych przesłuchaniach trochę drażniła mnie perkusja, brzmiała zbyt surowo i za mało potężnie. Ale po głębszym zapoznaniu się z muzyką Ferosity doszedłem do wniosku, iż jest idealna do tego rodzaju death metalu ! Zapomnijmy o wszelkich nowomodnych brzmieniach death metalu – tu jest pierwotna siara i moc !

Dajcie temu zespołowi każde możliwe wsparcie – za olskulową oryginalność !!! W morzu podobnie brzmiących deathowych produkcji – naładowanych zbytnią ilością techniki, gdzie gubi się pierwotna siła death metalu; „Overthrown Divinity” jawi się jako wspaniała wycieczka w przeszłość i wyrazisty dowód na to, że prawdziwy death metal nie umarł ! To niecały półgodzinny muzyczny orgazm dla fanów starszych płyt Incantation, Immolation, Deicide, Morbid Angel. Zdecydowanie polecam !

Ocena – 8/10

FEROSITY - Overthrown Divinity

Do trzech razy sztuka - mówi stare przysłowie i tak też się stało w przypadku chłopaków z Ferosity. Zebrany za trzecim podejściem skład przygotował i spłodził wcale obiecujący debiut "Overthrown Divinity". Niespełna pół godziny wypełnione masą brutalnych deathmetalowych dźwięków o zdecydowanie (w większości) amerykańskiej proweniencji...

Miłośnicy wyścigów i kaskadowych dźwięków raczej nie mają tu czego szukać. Jest to płyta powalająca swoim ciężarem, walcowata, momentami toporna. Utrzymana z reguły w wolnych i średnich tempach, choć blasty też się zdarzają. Zbudowana w oparciu o proste patenty, choć są momenty, które świadczą, że i techniczne łamańce nie stanowią dla gitarzystów problemu. Wyraźnie słychać, że chłopaki lubią death metal zza Oceanu i głupotą byłoby się wypierać wpływów takich zespołów jak Incantation (brud brzmienia - taki rozmazany rzekłbym. Niektórzy koledzy po piórze już zdążyli okrzyknąć Ferosity "polskim Incantation"), Morbid Angel (charakterystycznie "ciągnięte" riffy), Immolation (ciężar i gęstość) czy Dying Fetus (łamane, techniczne momenty). W wolnych partiach pobrzmiewają echa Obituary i Massacre, gdy Ferosity nabiera prędkości, to zbliża się w okolice Cannibal Corpse czy Monstrosity. Do tej wyliczanki po kilkukrotnym przesłuchaniu krążka można dorzucić jeszcze dyskretne europejskie akcenty - Sinister (szybsze partie, nerwowość gitar) i Bolt Thrower (walcowatość). W warstwie wokalnej Pavulon nieodparcie kojarzy mi się z Chrisem Barnesem (growlowe melorecytacje) i Glenem Bentonem (dokrzykiwane końcówki wersów). Bardzo płynnie przechodzi między dołem a górą, choć myślę, że na kolejnych materiałach trzeba będzie pomyśleć nad wzbogaceniem środków wyrazu, aby nie zamulić monotonią. Warto też pamiętać o takich smaczkach jak niemal filmowe intro do "Dead God Arrival". Daje to niezbędny "oddech" dla uszu przy takim stopniu gęstości i intensywności brzmienia.

Podsumowując: krążek zdecydowanie dla miłośników amerykańskiej śmierćmetalowej klasyki, warty zainwestowania weń dwudziestu kilku złotych polskich. Szczegóły na stronie: www.ferosity.pl . Zaś dla zespołu dobra podstawa dla dalszego rozwoju. Pierwszy wyraźny ślad na mapie krajowego deathmetalu odciśnięty. Teraz przydałoby się ograć ten materiał na żywo, aby w bezpośrednim starciu zdobyć nowych fanów. Powodzenia!

w skali ocen: 7.5/10

aNZ

FEROSITY - Overthrown Divinity

Powiem Wam szczerze, że jak tak mają wyglądać przyszłe, muzyczne dokonania stołecznego FEROSITY to już zacieram łapska. Piękny, miażdżący, ciężki jak cholera, zapodany na amerykańską modłę morderczy decior. Bez większych fajerwerków, udziwnień i niepotrzebnego kombinowania. "Overthrown Divinity" zmontowany jest w zasadzie na bazie podstawowego arsenału rasowego death metalu. Są fajnie zawinięte riffy, połamane i zmienne rytmy, świetnie uzupełniające się dwa gardła, robiąca małe kuku praca perki i niemiłosiernie rzeźbiący w eterze basior. Nikt tu nie cuduje z nie wiadomo jak zaawansowanymi technicznie aranżami. Jedziemy do przodu, ma łamać kości i przyciskać do gleby. I niech mnie kule...ale dokładnie tak jest. Nie będę ściemniał, że FEROSITY zapieprza jak jeszcze nikt nigdy dotąd bo łgałbym jak pies. Skojarzeń nie brakuje, tyle że FEROSITY morduje jakoś tak hmmm....inaczej, świeżo?! I niech mi ktoś powie, że w śmierć metalu już wszystko zostało powiedziane. A gówno prawda!!! Jak ktoś chce, to potrafi pizdnąć między oczy piekielnie pikantnym, krwistym ochłapem defiurkowego mięcha. Brać bo dobre. Jest dobrze, naprawdę dobrze i oby nie popsuć! Czekam na kolejne wypieki FEROSITY.

Skowron

FEROSITY - Overthrown Divinity

Ferosity is a band consisting of 5 old school death metal fans. The band is hailing from Poland and this is their debut album with 8 tracks and not including in- and outro. Their style is more the mid paced tunes with paths to the fast or slower paces. Vocals are grunting in a monotonous tone but you hear a scream in the back sometimes. The guitars are solid with the riffs but I miss the countless leads. And what I miss in the whole Ferosity concept is the unrelenting ferosiousness. I think the band is playing too much what they like themselvesbut doesn't try to peak out. What I hear is not bad but it is a bit standard, a bit safe. I would suggest to break the settled boundaries and really add ferosiousness in their next recording. Something that really would overthrown...

FEROSITY - Overthrown Divinity

Gigerowska okładka z jakże charakterystycznymi motywami rodem z filmów z serii "Obcy". Po takim obrazku na frontcoverze można spodziewać się dosłownie wszystkiego, a Ferosity wybrali po prostu death metal w amerykańskim stylu. Użyłem tu stwierdzenia "po prostu" nie w sensie jakiejś nagany czy czegoś w tym stylu. Bo "Overthrown Divinity" to siarczysta nuta z dewastującymi gitarami i sekcją rytmiczną. Inspiracją dla zespołu jest chyba cała scena z za wielkiej kałuży, bo odnaleźć tu można fascynacje Morbid Angel i ich sposobem riffowania, którego nie można pomylić z żadnym innym. Słychać też Massacre, Obituary, trochę Deicide i ich klasyczne dokonania w średnich tempach, z oldschoolowym posmakiem i potężną dawką diabelskości zwłaszcza tych ostatnich. Chłopaki lubią też sobie przyspieszyć, sieknąć blastem między oczy i zionąć ogniem, który spala wszystko na popiół jak to np. Cannibal Corpse. Podoba mi się wyważenie pomiędzy wszystkimi elementami tej deathmetalowej mozaiki, która dzięki temu przedstawia się bardzo interesująco. Ba nawet można powiedzieć, że jest imponująco pod względem różnorodności przypraw, jakich użyto do przygotowania tego kawałka krwistego deciora. Tym bardziej, że zespół lubi też połamać trochę rytmikę czy strukturę kawałków, wcisnąć zakręcony riff, który rozpierdala wszystko, w pozytywnym znaczeniu oczywiście. Muzycy muszą mieć łby na karku, że tak ładnie wszystko zaaranżowali i poukładali. Słucha się tego bez znużenia czy zmęczenia, niby nic nowego się tu nie pojawia, ale zawsze fajnie jest posłuchać dobrej muzyki. A ta właśnie taka jest i nie ma co do tego najmniejszych wątpliwości. Fajnie, że są na naszym podwórku zespoły, które potrafią kombinować z głową, które w tak ciekawy sposób łączą miażdżącą brutalność i agresję z klimatem śmierci i dopieszczają to technicznymi zawijasami nie przesadzając z ich stopniem skomplikowania.

Tymothy

FEROSITY - Overthrown Divinity

Demo(n) miesiąca - Metal Hammer - Luty 2007

Tak sobie myślę, że nowe zespoły powstają chyba częściej niż rodzą się dzieci, co w naszym pięknym kraju nie jest chyba najlepszą perspektywą. Pół biedy kiedy mamy do czynienia z dobrymi zespołami - na stare lata będzie co słuchać, choć nie wiadomo, z czego wypłacą nam emerytury. Nie wiem, czy na starość wrócę do "Overthrown Divinity", choć na razie katowałem płytę warszawiaków już sporo razy. Trzeba przyznać, że takich płyt powstaje bardzo mało. Opartych o konkretną odeę, zorientowanych na jeden muzyczny styl i czerpiących z niego, co najlepsze. Ferosity gra rasowy i solidny death metal. Opierający się nowinkom technicznym, skupiający na tym, co w muzyce śmierci najlepsze i najwłaściwsze. Siła, mrok, hałas, ciężar i agresja. Bez zaskakujących zakrętów technicznych, skomplikowanych aranżacji i wyszukanych pomysłów. Chłopaki wiedzą, że w zawody z najszybszymi tego świata nie pobiegną i skupiają się na tworzeniu zwyczajnie dobrych riffów, opakowanych w wolne tempa, w których zespół czuje się zresztą najlepiej. Słychać w ich muzyce fascynację klasykami z Ameryki; dla przykładu jeden z pierwszych z brzegu "Mankind Dies" na milę śmierdzi dokonaniami Morbid Angel - wolny, z połamanymi riffami gitar i złowieszczym klimatem. Podobnie jest z "Prophecy" i motorycznym "Born Like This". Dla odmiany w "And Death Shall Have No Dominion" wyczuwam wyraźne wpływy Obituary. Mimo tych skojarzeń muszę przyznać, że Ferosity udało sie wypracować własne pomysły, na szczęście bez uciekania się do środków, które są zespołowi obce. Być może nie jest to najbardziej techniczna muzyka, na jaką trafiłem ale z drugiej strony taki wgniatający w glebę ochłap działa krzepiąco, choć - żeby się czegoś przyczepić - można było popracować nad brzmieniem, min. basu. Dodatkowo zespół zadbał o formę - płyta rozpoczyna i kończy się stylowym intro i outro a i w środku płyty trafiają się takie zabiegi, jak w "Dead God Arrival". Warto zwrócić także uwagę na świetną okładkę autorstwa znanego tu i ówdzie Artura Szolca i możemy mówić o udanej płycie...

Arek Lech

FEROSITY - Overthrown Divinity

Jest to pierwsze demo Ferosity i muszę przyznać, że jest bardzo dobre. Słychać tu wpływy takich bogów death metalu jak Incantation, Cannibal Corpse czy Monstrosity. Jednak nie jest to bezmyślna kopia tych zespołów. Najważniejsze jest to, że wszystko jest zagrane naprawdę dobrze! Na płycie nie ma słabego utworu, no może outro nie robi na mnie zbyt wielkiego wrażenia, ale to się nie liczy. Kilka riffów na długo zapada w pamięć (np. ten z "Mankind Dies" lub z "Dead God Arrival"), brzmienie gitar jest ciężkie i mięsiste, o to kurwa chodzi! Mamy tu dwa typy wokalu (growl i skrzek). Choć Pavulon jest jeden, dobrze sobie radzi ze zmianami z jednego na drugi, na koncertach ponoć też. Perkusista jest dobry, od czasu do czasu nęka nas blastami. Generalnie jak ktoś zna twórczość zespołów wymienionych przeze mnie wcześniej, powinien wiedzieć czego po "Overthrown Divinity" można się spodziewać.
No nie wiem co tu jeszcze napisać, po prostu Ferosity brnie do przodu przez kolejne utwory jak... nie, nie jak ciężarówka czy walec, będę oryginalny - brnie do przodu jak tasak przez masło hehe. Warto się nimi zainteresować, bo są kolejną dobrą, polską kapelą death metalową.

9/10

Mortis

FEROSITY - Overthrown Divinity

Stołeczne Ferosity powstało w 1999 i napierdala jak Rogaty przykazał bluźnierczy i skomasowany death metal mający w sobie zarówno coś amerykańskiego z Deicide, Cannibal Corpse czy starego Monstrosity jak i europejskiego ducha w stylu wczesnego Sinister (t-shirt gitarzysty nie kłamie) z dodatkiem walca rozjeżdżającego jak Bolt Thrower. Trochę to granie Ferosity może jeszcze nieociosane, trochę za dużo jest w nim łupanych kwadratowych klocków, przydałoby się może nieco więcej urozmaiceń w solówkach, ale generalnie kierunek obrany przez zespół - nastawienie na ciężar, kombinowanie ze zróżnicowanymi tempami, dobre łączenie dwóch różnych wokali - to się może podobać. Najważniejsze, że Ferosity doskonale czują oryginalnego ducha death metalu, bez produkcyjnych cudów potrafią stworzyć solidny kawałek brutalnego mielenia i widać, że czują się dobrze w tej stylistyce. Jeszcze trochę szlifowania i będą błyszczeć na naszej scenie jak cycata siedemnastka na dancingu dla emerytów.

Olo

FEROSITY - Overthrown Divinity

Najsamprzód, należą się chłopakom przeprosiny. Płyta ta przeleżała ponad miesiąc, kompletnie przeze mnie nieruszona. Fakt, faktem, że nie z mojej winy, bo ja o tym,że takową dostałem, dowiedziałem się niedawno.Ale fakt, faktem, pokpiłem sprawę Nie ma co jednak płakać nad rozlanym mlekiem. Zabieram się za recenzowanie "Overthrown Divinity". A jest tu czego słuchać.

Warszawa, rok 1999, death metal. W tym zdaniu zawiera się wszystko co powinniście wiedzieć na początek, przed zapoznaniem się z Ferosity. W skład tej kapeli wchodzi 5 panów. już nie młodych, co jednak nie przeszkadza łoić im porządnego death metalu. Zaznaczam od razu, nie jest to, żadne novum, jeśli chodzi o takie granie. Nie znajdziecie też tu jakiś zawrotnych temp. To ciężkie, miażdżące wszystko co spotka na swojej drodze, niczym pijany kierowca walca, granie. I o to chodzi i o to chodzi. Żadnych pierdółek i ozdobników. Czysta miazga. Utworów na tej płycie mamy 8.Do tego dochodzą intro i outro. No właśnie. Według mnie, tak trochę na siłę wepchnięte. Same w sobie, sa oba te kawałki całkiem ciekawe, ale jakoś mi nie pasują do reszty. Z kolei w "Dead God Arrival", mamy do czynienia również z ciekawym eksperymentem. Zaczyna się ten utwór, dość poschizowanym pseudo-intrem, a potem już death metalowa łupanka. I przyznam szczerze w tym konkretnym wypadku to mi się podoba. Może to kwestia, tego, że zespół utrafił, z tymi poschizowanym "czymś";]. Właściwie trudno się przyczepić do czegoś na tej płycie. Technika jest, wokalista wydziera się aż miło. Kawał głosu ma. Gitarki ładnie rzeźbią, bass "traktoruje". Nie byłbym jednak sobą,
gdybym się nie przyczepił.Chodzi o perkusje. Znaczy, nie żeby perkusista grać nie umiał, bo umie. I to na prawdę dobrze. Chodzi o brzmienie. Strasznie kartonowe to jest. Chociaż, prawdą jest, że nie do końca. Niestety w znacznej części, szczególnie, przy większych szybkościach, brzmi to tak, jakby pałker grał na pudełku po telewizorze. No, ale to tylko taki mały mankament. A, nie podoba mi się jeszcze okładka. To znaczy była by fajna, gdyby nie te efekty, ponakładane na nią. Bo pod nimi, śmierdzi to wszystko panem Gigerem.;]

Ogólnie jestem pozytywnie zaskoczony. Na prawdę mi się to podoba. Mam nadzieję, że zespół Ferosity, będą teraz problemy omijać z daleka. Niech nagrywają, niech zarabiają pieniądze i niech grają koncerty. Byle, tylko Rzeszowa nie omineli. Bo takim graniem, znajdą w tym mieście splendor i chwałę. No, może troche przesadziłem. Znajdzie się jednak parę osób, która pomacha włosami na ich koncercie.

[16.12.2006]

autor » Diabolek

FEROSITY - Overthrown Divinity

Ferosity pochodzi z Warszawy a tym co mi najbardziej przypadło do gustu na “Overthrown Divinity” jest fakt, że zespół brzmi tak zajebiście “nie Polsko”, hehe. Ta płyta to jeden wielki walec (nie mylić z “walc”). Ferosity ospale ale bardzo pewnie podnosi swe zwłoki aby rzygnąć, charknąć i przywalić z kopyta prosto w dziób każdego zdezorientowanego słuchacza. Ahh… niby jest dość prosto i konkretnie ale jak to przemawia do odbiorcy! W pewnej chwili rzeczywiście zapomniałem, że słucham polskiej kapeli i uleciałem gdzieś za wielką kałużę. Takiego grania mi ostatnio brakowało. Konkretne brzmienie i dewastujące blasty sukcesywnie rozbijają korę mózgową każdego delikwenta wyposażonego w owy wynalazek. Ferosity przejedzie wami po asfalcie, powiadam wam! Rytmiczne i death’n'rollowo ale także potężnie i wulgarnie – tak jest na tej płycie. Czy może być lepiej? No nie wiem…
Co mnie zdegustowało to brak solówek (może poza małym wyjątkiem) ale szybko się z tego wątku otrząsnąłem bo ta muzyka potrafi tak pięknie pielęgnować mordercze instynkty, że szybko zapominamy o całym świecie. Te nie całe 30 minut ucieka z życiorysu niczym gonione przez bandę wygłodniałych hien. Zespół na swojej stronie deklaruje podobieństwa do Morbid Angel, Immolation i im podobnych… mi osobiście ten krążek mocno śmierdział zgnilizną spod znaku Incantation i dzięki temu nie mogłem oderwać małżowin od słuchawek. Te walce, mimo że tak “pospolite”, zdecydowanie urywają łeb. Nie jestem sobie w stanie wyobrazić ogromu zniszczenia jaki ta muzyka może siać na żywo – to jest po prostu nie możliwe. Trzeba będzie to sprawdzić. Zróbmy małą retrospekcję. Zespół pieprzy konwenanse i jedzie po swojemu ale w amerykańskim stylu – jest nieźle! Dalej… zespół nagrywa cholernie solidny, wręcz podwalinowy materiał – jest coraz lepiej. Ich walcowata muzyka urywa łeb przy samej dupie… czego chcieć więcej? Powiem wam czego. Earache wydającego digipack’a Ferosity z oprawą a’la Incantation. Czy czeka nas atak klona? Nie sądze. Pokażcie mi zespół nagrywający płytę na takim poziomie w stylu zza oceanu praktycznie gotową do przerzutu na rynki zagraniczne… Każdy ma swoich mistrzów a że jestem wielkim fanem takiego grania to nie zamierzam krytykować warszawiaków za obranie bardzo ambitnej i wielce ciekawej drogi dla swojej muzyki. Innowacje w gatunku przyjdą z czasem a jeśli nie przyjdą to kogo to obchodzi… Incantation rządzi a Ferosity jest ich plugawym bękartem. Polecam!

Ocena: 9/10
Autor: Rimmön

FEROSITY - Overthrown Divinity

W podziemiu egzystuje naprawdę cała masa kapel. I w głównej mierze dzięki promocji i swoistemu szczęściu niektóre z nich mogą wypłynąć gdzieś na powierzchnię, a może i pozostać tam na nieco dłużej. Czy uda się to przykładowo FEROSITY? W sumie nic złego by się nie stało, gdyby to nastąpiło. Warszawska ekipa nie stara się na siłę udowodnić, że są najszybsi lub najbrutalniejsi na świecie. Nie zgrywają się też na kapelę grającą najoryginalniej na świecie, nie kombinują z mieszanką odmiennych stylistyk. Po prostu grają sobie od paru lat death metal w amerykańskim stylu, a niedawno udokumentowali swoją twórczość pierwszym, samodzielnie wydanym materiałem pt. "Overthrown Divinity". Klasycznie zbudowany to krążek, bo jest krótkie intro, potem osiem ciosów w szczękę przerwanych mrocznym fragmentem na początku "Dead God Arrival", a na koniec jeszcze outro. A gdzie konkretnie szukać inspiracji FEROSITY? Na pewno wśród nich przoduje MORBID ANGEL. Wystarczy się wsłuchać w te charakterystycznie pociągnięte riffy, które mogłyby równie dobrze wyjść spod palców wielkiego Treya Azagthotha. Na szczęście takie momenty nie przeważają na krążku. Czasami jest iście oldskulowo, a to za sprawą nie nadużywania blastów i średnich temp. W tych fragmentach FEROSITY bliżej do MASSACRE, GORGUTS czy nawet OBITUARY. Z kolei gdy muzycy bardziej się zapędzą, mogą przypominać CANNIBAL CORPSE lub MONSTROSITY. Dokładając do tego jeszcze kilka rytmicznych łamańców trochę w stylu DYING FETUS jawi się już prawie w pełni obraz "Overthrown Divinity" - albumu zrobionego i zagranego z głową, nie nużącego praktycznie nawet po kilku przesłuchaniach. Po prostu 29 minut z sekundami dobrego "deciora", którego nigdy nie jest za wiele.

ocena: 7,5/10
autor: Diovis

FEROSITY - Overthrown Divinity

As I have been dormant and asleep for quite a too long time, almost drowning in my own putrid carcass, the strongest hammer of metal took all its power and fury to kick my balls in bleeding agony! AAAARRRGGGHHH!! Needless to say it was high time to move my ass and write more reviews if I didn't want to be definitely castrated! Héhé
As you might have got it, obscure fornicators of the deceased, this Polish band FEROSITY plays quite ferocious music... What you can hear has a cool aura of quite old styled death emerging. It's midly old school metal of death taking both from mid old MORBID ANGEL, old MORGOTH and some stuffs like old IMMOLATION.
The whole cryptically evolves between the fast, the mid placed and the slow. It's never that fast or brutal a modern way, as their goal seems to recreate nice atmospheres of obscurity, and it's quite cool for this reason.
But I must also say it is music done by fans of the style who do not aim to create something new or specially personal; it's cool stuff with the right atmosphere, but nothing really thrilling to the ass bone of sodomized sarcasm. I think FEROSITY will be cool for underground fans of the style and especially putrid bangers who constantly rot and always need to torture their necks more and more during putrid gigs.

FEROSITY - Overthrown Divinity

Monstrosity, Incapacity, Ferosity. Co łączy te trzy nazwy? Ano oczywiście, że zamiłowanie do sonicznych crashtestów naszych narządów słuchu. Jak wiadomo przy takich eksperymentach najlepiej sprawdza się muzyczna ekstrema, a więc i death metal. Z tego co słychać na "Overthrown Divinity" rodzimemu Ferosity znacznie bardziej odpowiada styl zza Oceanu niż znad Bałtyku, także już mniej więcej wiecie czego się spodziewać. Amerykański łomot podszyty jednak pewną niewielką co prawda, ale jednak, dawką groove'u. Posłuchajcie jak z początku połamany "Revenge" zaczyna w pewnym momencie się bujać napędzany niemalże thrash metalowymi riffami. Podobnych elementów jest na płycie więcej i dobrze, bo gdyby nie one, krążek przez większość czasu kręcił by się leniwie, wręcz zbyt leniwie. Ale jest na tym krążku coś jeszcze, co urozmaica ten album - mroczne, gitarowo-industrialne intro i outro oraz znakomity początek "Dead God Arrival" wzorowany na muzyce do filmu "Omen". Te wstawki, choć drobne uwalniają nas od ciągłego łomotu i dają na moment odpocząć uszom. Ferosity zaliczyć mogę do średniej krajowej, a zważywszy na poziom naszych załóg death metalowych. to wcale nie jest negatywna opinia. Razi mnie na tym albumie jedynie zbyt skąpa aranżacja wokali, które nie wychodzą poza schemat monotonnego growlu raz na jakiś czas przetykanego wyższym wrzaskiem, co na tle chociażby Dished wypada słabiutko. Moi faworyci to: "Revenge", "Dead God Arrival", "Temptation" oraz "Born Like This". Summa summarum "Overthrtown Divinity" to jeszcze jeden, całkiem poprawny death metalowy debiut. Czy potrzebny? Oceńcie sami...

autor: kaReL
ocena: 7/10

FEROSITY - Overthrown Divinity

Wydaje mi się, że umieszczenie debiutanckiej produkcji Ferosity w dziale z produkcjami demo może być troszkę krzywdzące, ze względu zarówno na poziom jak i na sam wygląd wydawnictwa, ale jednak jest to płytka CD-R wydana własnym kosztem (a przynajmniej w takiej formie materiał doszedł do mnie). Na krążku 10 utworów w tym intro + outro. Nie ma co owijać: "Overthrown Divinity" to kilkadziesiąt minut świetnego death metalowego rżnięcia na światowym poziomie: gdybym posłuchał albumu w sklepie a miałbym do wyboru ten krążek lub jakieś pozycje Immolation czy Suffocation na przykład - szczerze powiedziawszy nie wiem na co mógłbym się zdecydować! Według mnie Ferosity i ich debiut to perfekcyjna death metalowa produkcja: świetna nazwa, świetna okładka, bardzo dobre brzmienie i kompozycje. Nie zdziwię się, jeśli w krótkim czasie zobaczę ten album z naklejką jakiejś sporej wytwórni.

autor: Bart Gabriel

FEROSITY - Overthrown Divinity

Jest to debiut ze stolicy, nie mogę się oprzeć gratulacji dla Was, iż płyta wydana jest jak na swój pierwszy raz bardzo starannie, co prawda nie jest to jakiś digipaczek, ale jest nie nagannie. Słuchałem tego materiału kilka razy, szczerze mówiąc już za pierwszym razem zrobiło się bardzo nastrojowo. Swą kosę śmierci niosą z wielką charyzmą, mam na myśli zwarte tempa gitar, wplatając wiele ubarwień, trzymając diabła za rogi. Bardzo podoba mi się strona wokali, jest naprawdę nie źle!! Nie chciałbym porównywać FEROSITY do jakiegokolwiek zespołu z wyższej półki, lecz nie zrobię wam krzywdy gdyż chwilami gra mi to koło DEICIDE jak i CANNIBAL CORPSE, lecz są to moje tylko odczucia.
Płyta zawiera 10 naprawdę dobrych stylistycznie numerów, jestem ciekaw z skąd są te intra…? - chore i bardzo mi się podobają. Jeszcze chciałbym wspomnieć o szczególnie upodobanych kawałkach są to: "Mankind Dies", "Dead God Arrival", oraz "And Death...." Płyty słucha się bardzo przyjemnie, mam nadzieję, że nie ostatni raz o nich słyszę, bo mają to coś co lubię, jest dopracowana co najważniejsze i ma, że tak powiem swojskiego kopa!!! Jedynym małym minusikiem jest brak zwartego zakończenia w niektórych utworach. Na koniec chciałbym abyście drodzy czytelnicy nie przechodzili koło nich obojętnie, bo w przyszłości możecie tego żałować!!!

Dodane: October 22nd 2006
Recenzent: MICHAŁ KOŁANKA
OCENA: 4,5